حاکم اسلامی خواهد بود. انفال، مصداقهای مختلفی از جمله غنائم جنگی، اراضی موات، جنگلها و نیزارها، ارث بدون وارث و... است.۱ امام علیه السلام در این روایت، مال بدون وارث را مصداق آیه بیان فرموده است.
نمونه دیگر از گونه مصداقشناسی آیه در روایات حسین بن سعید، روایتی است که او از امام صادق علیه السلام در باره آیه (إِنَّ الْحَسَناتِ يُذهِبنَ السَّيِّئاتِ)۲ نقل میکند که فرمود:
۰.صَلاةُ المُؤمِنِ بِاللَّيلِ تَذهَبُ بِما عَمِلَ مِن ذَنبٍ بِالنَّهارِ.۳
نماز مؤمن در شب، محو کننده گناهان روز اوست.
همچنین بر اساس نقل او، امام صادق علیه السلام در باره آیه (وَالَّذِي جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ)۴ فرمود:
۰.الَّذي جاءَ بِالصِّدقِ: رَسولُ اللّٰهِ صلی الله علیه و اله، و صَدَّقَ بِهِ: عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ علیه السلام.۵
آن كس كه راستى آورد، پیامبر خدا صلی الله علیه و اله است و [آن که] آن را باور نمود، علی بن ابیطالب علیه السلام است.
مراد از آوردن صدق، آوردن دين حق است و مراد از تصديق به آن، ايمان آوردن به آن است.۶ بر این اساس تفسیر آورنده صدق به شخص پيامبر صلی الله علیه و اله، و تصديق كننده آن، به علی بن ابیطالب علیه السلام، از باب بیان مصداق بارز و روشن آیه است، نه بيان تمام مفهوم آيه.
د - مفهومشناسی باطنی آیه
بر اساس برخی روایات، قرآن دارای ظاهر و باطن است. ظاهر آن، همان مفاد تنزیلی آیات است که بر قرائن سیاقی و نزولی متّکی است و باطن آن، مفهوم وسیع و دامنهداری است که در پس پرده ظاهر نهفته است. در حقیقت، تفسیر با بُعد ظاهری قرآن و تأویل با
