[سوره] قل (قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَد) برابر با یک‏ سوم قرآن و [سوره] (قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ) برابر با یک چهارم قرآن است و رسول خدا صلی الله علیه و اله در نماز وتر سه بار (قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَد) را می‏خواند تا این که همه قرآن را خوانده باشد.

در جایی دیگر نیز از امام صادق علیه السلام نقل می‏کند که فرمود:

۰.كانَ أبي علیه السلام يَقُول: (قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَد) تَعدِلُ ثُلُثَ القُرآنِ، و كانَ يُحِبُّ أن يَجمَعَها فِي الوَترِ لِيَكونَ القُرآنَ كُلَّهُ.^۱

پدرم علیه السلام می‏فرمود: [سوره] (قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَد) برابر با یک سوم قرآن است و دوست می‏داشت که با سه بار خواندن آن در نماز وتر، برابر با همه قرآن خوانده باشد.

تلاوت شماری از آیات قرآن، دارای آثاری است که به موجب آن، رعایت احکام و آدابی برای تلاوت کننده آن آیات، لازم می‏شود. از جمله آیاتی که در روایات برای تلاوت آنها، احکام ویژه‏ای بیان شده است، عزائم قرآن هستند. عزائم قرآن، آیاتی از سوره‏های سجده، فصّلت، نجم و علق هستند که خداوند متعال، سجده نمودن در هنگام قرائت آنها را واجب گردانیده است. خواندن عزائم قرآن، احکام و آداب خاصّی دارد که به آنها در روایات متعدّدی - که حسین بن سعید نیز برخی آنها را آورده - اشاره شده است. برای نمونه، حسین بن سعید با سند خود از امام صادق علیه السلام نقل می‏کند:

۰.إذا قَرَأتَ شَيئاً مِنَ العَزائِم الَّتي يُسجَدُ فيها فَلا تُكَبِّر قَبلَ سُجودِكَ، و لكِن تُكَبِّرُ حينَ تَرفَعُ رَأسَكَ. و العَزائِمُ أربَعٌ: حم السَّجدَةُ، و تَنزيلٌ، وَ النَّجمُ، و «اقرَأ بِاسمِ رَبِّكَ». ^۲

هر گاه از عزائم - که سجده نمودن در آنها واجب است - چیزی خواندی، پیش از رفتن به سجده تکبیر نگو، بلکه زمانی که سر از سجده برداشتی، تکبیر گوی. عزائم، این چهار سوره‏اند: سجده، فصّلت، نجم و علق.

امام صادق علیه السلام در روایت دیگری که حسین بن سعید آن را آورده است، می‏فرماید:

۰.إذا قُرِئَ شَيءٌ مِنَ العَزائِمِ الأَربَعِ فَسَمِعتَها، فَاسجُد و إن كُنتَ عَلىٰ غَيرِ وُضوءٌ و إن

وَ مَن قَرَأَ مِئَةَ آيَةٍ كُتِبَ مِنَ القانِتينَ، و مَن قَرَأَ مِئَتَي آيَةٍ كُتِبَ مِنَ الخاشِعينَ؛ و مَن قَرَأَ ثَلاثَمِئَةِ آيَةٍ كُتِبَ مِنَ الفائِزينَ، و مَن قَرَأَ خَمسَمِئَةِ آيَةٍ كُتِبَ مِنَ المُجتَهِدينَ، و مَن قَرَأَ ألفَ آيَةٍ كُتِبَ لَهُ قِنطارٌ مِن تِبرٍ؛ القنطارُ خَمسَةَ عَشَرَ ألفَ مِثقالٍ مِن ذَهَبٍ؛ وَ المِثقالُ أربَعَةٌ و عِشرونَ قيراطاً أصغَرُها مِثلُ جَبَلِ أُحُدٍ و أكبَرُها ما بَينَ السَّماءِ إلَى الأَرضِ. ^۱

هر كس در هر شب ده آيه از قرآن بخواند، در آن شب از غافلان (آنان كه از پروردگارشان بى‏خبرند) نوشته نمى‏شود و هر كس پنجاه آيه از قرآن بخواند، در آن شب در جمع ياد كنندگان خدا ثبت مى‏گردد و هر كس صد آيه تلاوت کند، از عبادت كنندگان و هر كس دويست آيه بخواند، در صف خاشعان و افرادى كه در پيشگاه پروردگارشان اظهار بندگى و تواضع می‏كنند، خواهد بود و هر كس سيصد آيه از قرآن بخواند، از سعادتمندان و هر كس پانصد آيه تلاوت كند، از كوشش كنندگان در عبادت و پرستش خدا نوشته خواهد شد و اگر كسى هزار آيه از قرآن بخواند، مانند كسى است كه برابر با طلاى ناب و خالص بى‏شمارى برای او ثبت نموده‏اند.

همچنین در باره اهمیّت تلاوت قرآن از امام صادق علیه السلام آورده است:

۰.إنَّ البَيتَ إذا كانَ فيهِ المَرءُ المُسلِمُ يَتلُو القُرآنَ، يَتَراءاهُ أهلُ السَّماءِ كَما يَتَراءىٰ أهلُ الدُّنيا الكَوكَبَ الدُّرِّيَّ فِي السَّماءِ. ^۲

خانه‏ای که مسلمانی به تلاوت قرآن در آن مشغول است، اهل آسمان او را چنان می‏بینند که اهل دنیا ستارگان درخشان در آسمان را می‏بينيد.

در شماری از روایات حسین بن سعید، به بیان فضیلت برخی از سوره‏های قرآن به صورت ویژه پرداخته شده است. او در فضیلت سوره توحید و کافرون، از امام صادق علیه السلام چنین روایت نموده است:

۰.(قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَد) ثلث القرآن و (قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ) تَعدِلُ رُبُعَهُ، و كانَ رَسولُ اللّٰه صلی الله علیه و اله يَجمَعُ (قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَد) في الوَترِ لِكَي يَجمَعَ القُرآنَ كُلَّهُ.^۳