نیست، رأی همسو با آن را به عنوان یکی از آرای تفسیری در ذیل آیه گزارش نموده است. برای نمونه حسین بن سعید ذیل آیه (خُذُوا زينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ)۱ نقل میکند که منظور از بر گرفتن زینت در هر نمازی، در عیدَین و روز جمعه است.۲ طبرسی نیز به این تفسیر، به عنوان یکی از وجوه، در ذیل این آیه اشاره نموده است.۳
در روایتی دیگر، حسین بن سعید، از امام صادق علیه السلام نقل میکند که در باره واژه «تضرع» در آیه (فَمَا اسْتَكانُوا لِرَبِّهِمْ وَما يَتَضَرَّعُونَ)۴ فرمود: تضرّع، بلند کردن دستهاست.۵ طبرسی نیز با نقل روایتی به این مضمون، واژه «تضرّع» در آیه را به معنای بلند كردن دست هنگام نماز دانسته است.۶
بر اساس مقایسه انجام شده، آرای تفسیری نقل شده در تفسیر مجمع البیان، در موارد فراوانی با نظرات تفسیری مطرح شده در تفسیر حسین بن سعید، سازگاری دارند. این میزان همسویی، با در نظر گرفتن تعداد روایات تفسیری حسین بن سعید، قابل توجّه است.
ج - تفاسیر قرآن به قرآن
از مهمترين تفاسير متأخّر، که با روش قرآن به قرآن سامان یافته، تفسیر المیزان، اثر گرانسنگ علّامه طباطبایی است که در نوع خود كمنظير است. علّامه طباطبايی روش قرآن به قرآن را به عنوان مبنای اساسی و پايه اصلی تفسير خود قرار داده و در عين حال، از جایگاه ارزشمند سنّت و روايات در تفسير آیات چشمپوشی نکرده است. ایشان معمولاً در پایان هر بحث تفسیری، به بررسی روایات تفسیری مربوط میپردازد و بحثی را با عنوان «بحث روایی» سامان میدهد. ایشان در مقدّمه المیزان در باره بهرهگیری از روایات در اين تفسير، چنین مینگارد:
