آرا را در کنار سایر آرای تفسیری در ذیل آیه مربوطه ذکر نموده که نشان میدهد به عنوان یکی از آرای پسندیده، به آن نظر داشته است. برای نمونه حسین بن سعید در باره آیه شریف (وَلا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَداً * إِلَّا الَّذينَ تابُوا)۱ نقل میکند که راوی در باره چگونگی توبه این افراد پرسید و امام علیه السلام در پاسخ او فرمود:
۰.يُكَذّب نفسه حيث يضرب و يستغفر ربه فإذا فعل ذلك فقد ظهرت توبته.۲
راه شناخت توبه چنین فردی، این است که هنگام تنبیه، گفتههای خود را تکذیب کند و در پیشگاه پروردگارش استغفار نماید. در این صورت، توبه او آشکار میشود.
شیخ طوسی در التبیان ذیل تفسیر این آیه، مینویسد:
۰.قال قوم: توبته متعلّقة بإكذابه نفسه، و هو المرويّ فی أخبارنا.۳
گروهی گفتهاند: شرط تحقّق توبه او تکذیب و دروغگو خواندن خویشتن است. این مطلب در اخبار و روایات ما نقل شده است.
در روایت دیگری، حسین بن سعید ذیل آیه (وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ * وَشاهِدٍ وَمَشْهُودٍ)۴ نقل میکند که مقصود از «الموعود» روز قیامت و ««الشاهد» روز جمعه و «المشهود» دروز عرفه است.۵ شیخ طوسی نیز ذیل این آیه اقوال مختلفی را نقل نموده که یکی از آنها
