۲. میتوان مسئولیتپذیری اجتماعی را در روابط بین فردی به معنای گرایش افراد به در نظر گرفتن دیگران در کنار خودشان دانست؛۱
۳. برخی متفکران مسئولیت و تعهد اجتماعی را به نوعی، مترادف با اخلاق شهروندی میدانند؛۲
۴. درجهای از درونی شدن ارزشها و اهداف و نوعی وفاداری به جامعه؛۳
۵. مسئولیت اجتماعی یک مجموعه از مهارتهای اجتماعی است که طی فرایند یادگیری آموخته شده و شخص در چارچوب هنجارهای اجتماعی (عرف) و قوانین و مقررات، دست به انتخابی میزند که موجب ایجاد روابط انسانی مثبت، افزایش تعاملات، موفقیت و رضایت خاطر میشود؛۴
۶. مسئولیتپذیری اجتماعی، یک نوع احساس تعهد و التزام درونی در قبال جامعه و دیگران است که توام با الزام اخلاقی در فرد و در جهت تعالی و رشد جامعه رخ میدهد؛۵
۷. مسئولیتپذیری اجتماعی بیانگر احساس و عملی است که افراد در چارچوب موقعیت و نقشهای خود به طور آگاهانه و آزادانه نسبت به امور گوناگون اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و غیره از خود بروز میدهند؛۶
۸. در هر جامعهای نقشهایی برای افراد وجود دارد که هنجارها و ارزشهای جامعه آن را تعریف کرده است. میزان رعایت و پایبندی افراد نسبت به این نقشها را میتوان مسئولیت اجتماعی نامید.۷
1.. کرمر و ون لانگ، ۲۰۰۱ م، به نقل از: همان، ص۱۸۱.
2.. ر.ک: همان.
3.. نوروزی، ۱۳۸۷ش، به نقل از همان: ۱۸۴.
4.. ایمان و جلائیان بخشنده، «بررسی و تبیین رابطه بین مسئولیت اجتماعی و سرمایه اجتماعی در بین جوانان شهر شیراز»، ص۲۰.
5.. سبحانینژاد و آبنیکی، «بررسی میزان توجه به مؤلفههای مسئولیتپذیری اجتماعی در محتوای برنامه درسی دوره متوسطه نظری ایران در سال ۱۳۹۰ ـ ۱۳۸۹» ص۶۳.
6.. طالبی و خوشبین، «مسئولیتپذیری اجتماعی جوانان»، ص۲۰۸.
7.. مرادی و همکاران، «بررسی رابطه بین استفاده از رسانه های جمعی و مسئولیتپذیری جوانان»، ص۹۸.
