در آیهای دیگر خداوند با یادآوری شجاعت و استقامت مجاهدان و یاران پیامبران گذشته خطاب به مسلمانان میفرماید: (وَكَأَيِّن مِّن نَّبِىٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا ٱسْتَكَانُوا وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلصَّابِرِينَ؛۱ و چه بسیار پیامبرانی که همراه او تودههای انبوه، کارزار کردند؛ و در برابر آنچه در راه خدا بدیشان رسید، سستی نورزیدند و ناتوان نشدند؛ و تسلیم [دشمن] نگردیدند، و خداوند، شکیبایان را دوست دارد).
این آیه الگویی از مجاهدان گذشته را پیش روی همگان قرار میدهد و از این طریق مسئولیت مقاومت و ایستادگی در برابر دشمنان و تسلیم نشدن را گوشزد میکند.
گفتنی است مقاومت در اینجا مفهومی کلیتر از جنگ و مبارزه دارد، لذا گاه در جهاد و مبارزه محقق میشود۲ و گاه در اموری نظیر: حفظ روحیه، اجتناب از خودباختگی، پافشاری بر مواضع منطقی، عقبنشینی نکردن از حقوق خود و یا شکیبایی در برابر فشارهای دشمن.
از نگاه وحیانی حال اگر ملتی به جای مقاومت در برابر دشمنان خود، راه سازش و کوتاه آمدن از حقوق خود، برای آرام ساختن دشمنان را پیش بگیرد باید بداند دشمنان امت اسلامی به کمتر از دستشستن آنان از اسلام و ارزشهای الهی راضی نمیشوند. قرآن در این زمینه میفرماید: (وَلَنْ تَرْضی عَنْكَ الْیهُودُ وَلاَ النَّصاری حَتَّی تَتَّبِعَ مِلَّتَهُم؛۳ یهود و نصاری هرگز از تو راضی نمیشوند تا آنکه از آیینشان پیروی کنی).
لذا اگر کسی فکر کند با عقبنشینی محدود و کوتاهآمدن مدیریتشده، میتواند جامعه اسلامی را از گزند و فشار دشمنان دین مصونیت بخشد سخت در اشتباه است؛ چراکه عقبنشینی - ولو اندک - در برابر آنان، تنها گستاخی و طمع آنان را میافزاید و از آنان دشمنانی جسورتر میسازد.
البته گاه دشمن در برابر مقاومت مستحکم جامعه اسلامی از پیروزی و غلبه ناامید یا در آن مردد میشود و پیشنهاد صلح و پیمان متارکه درگیری را مطرح میکند لذا جامعه اسلامی
