کتاب فرزندان و مسئولیتپذیری اجتماعی ـ سیاسی، احمد عابدینی، ۱۳۸۳ش.
مقاله «مسئولیت اخلاقی و اجتماعی در نسبت با جبر اجتماعی»، مونا طهاری و همکاران، ۱۳۹۸ ش.
اما مسئولیتپذیری اجتماعی که در قرآن و سبک زندگی اسلامی مورد اهتمام است و با «مسئولیتپذیری اجتماعی قرآنی» (یا به اختصار «مساق») به آن اشاره میشود، مربوط به وظایف مسلمانان در برابر دیگر مسلمانان و نیز در برابر جامعهٔ ایمانی و نیز جامعه بشری است و سابقهای به درازای اسلام و نزول وحی دارد.
این مفهوم معادل «تکلیفمداری اجتماعی/ تشرُّع اجتماعی» است و چنانکه «تشرع فردی» به معنای اهتمام به تکالیف شرعی فردی است، «تشرع اجتماعی» نیز به معنای اهتمام به تکالیف شرعی اجتماعی است و میتوان آن را حقیقت مسئولیتپذیری اجتماعی در قرآن نامید.
جستوجو در مطالعات اسلامی اعم از کتاب و مقاله نشان داد این موضوع با نگرش قرآنی و به شکل مستقل مورد توجه پژوهشگران نبوده است و عمدتاً به شکل ضمنی هنگام سخن از مسئولیت در اسلام و قرآن، مورد توجه بوده؛ لذا ابعاد موضوع به شکلی دقیق مورد بررسی قرآنی واقع نشده است.
کتب و مقالات زیر را میتوان به عنوان پیشینه اسلامی موضوع در قلمرویی عام برشمرد:
۱. مقاله «مسئولیت اجتماعی از دیدگاه اسلام»، هاشم نیکومرام و بهنام فیضآبادی، ۱۳۸۹ش؛
۲. مقاله «مسئولیتپذیری اجتماعی در دعای مکارم الاخلاق»، احمد کریمی، ۱۳۹۰ش؛
۳. کتاب مسئولیتپذیری و مسئولیتگریزی از دیدگاه قرآن و روایات، عباس عنایتی، ۱۳۹۱ش؛
۴. پایاننامه «بررسی مسئولیتپذیری اجتماعی در آموزههای اسلام و دلالتهای تربیتی آن برای معلمان»، لیلا یعقوبی، ۱۳۹۱ش؛
۵.