عرصههای اصلی مسئولیتهای اجتماعی قرآنی هستند و تحقق رفاه نسبی، همبستگی عمومی، فرهنگ مترقی، عدالت، حکومت اسلامی و امنیت را مد نظر دارند.
عملیاتی شدن مسئولیتهای نهفته در این شش بستر کلی، سبب حل آسیبهای اجتماعی، تأمین نیازهای بنیادین جامعه و استیفای حقوق افراد جامعه میشود. بنابراین به طور طبیعی مسیر تکامل و پیشرفت فرد و جامعه به نیکی طی میشود و جامعه ایدئال کمکم شکل خواهد گرفت و در همین مسیر حرکت خواهد کرد. لذا از نگاه وحیانی، «مسئولیتپذیری اجتماعی» با مختصات و مبانی قرآنی آن، راه رسیدن جامعه اسلامی به مدینه فاضله است و این همان نظریه مسئولیتپذیری اجتماعی قرآنی است.
مختصات وحیانی مسئولیتپذیری اجتماعی، افزون بر هندسه مسئولیتهای اجتماعی قرآنی عبارتاند از: ۱. الزام، ۲. عهدهداری افراد، ۳. داشتن مراتب، ۴. تکمیل عبادات فردی، ۵. اخلاص، ۶. امتداد زمانی، ۷. ارزشمندی، ۸. میثاق اجتماعی.
مهمترین مبانی قرآنی مسئولیتپذیری اجتماعی نیز عبارتاند از: ۱. اختیار انسان، ۲. اصل مسئولیت انسان، ۳. حتمی بودن سؤال از مسئولیت، ۴. رجحان منافع جمعی بر منافع فردی، ۵. امکان اثرگذاری بر جامعه، ۶. ارتباط مستقیم سعادت اجتماعی با سعادت فردی.
مدل مسئولیتپذیری اجتماعی قرآنی نشان میدهد که قرآن کریم همپایه توجه به رابطه فرد با خداوند، به رابطه فرد با دیگران نیز اهتمام تامی ورزیده است و دین در حوزه امور اجتماعی، سیاسی و مدیریتی برنامهای مشخص و مترقی دارد. بر اساس این مدل نسخه اساسی قرآن برای حل آسیبهای اجتماعی، افزایش هرچه بیشتر مسئولیتپذیری اجتماعی است.
بر اساس نظریه مسئولیتپذیری اجتماعی قرآنی، برای پیشرفت همهجانبه و پایدارِ جامعه باید روی مسئولیتهای اجتماعی با مختصات و مبانی قرآنی سرمایهگذاری کرد. چنانکه مدیریت بحرانهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در جامعه مسئولیتپذیر بسیار آسانتر از دیگر جوامع است.
در زمان بروز آسیبهای اجتماعی یا بحرانهای عمومی در سطح جامعه، افراد به پنج دسته تقسیم میشوند: ۱. بیاعتنا، ۲. قربانی، ۳. شاکیان بیعمل، ۴. حامی و ۵. سوءاستفادهکننده. قرآن