میداند و میفرماید: (أَنْکَحُوا الْأَیامی مِنْکُمْ؛۱ مردان و زنان بیهمسر خود را همسر دهید).
با اینکه ازدواج یک امر اختیاری و بسته به میل طرفین است، مفهوم تعبیر «أَنْکحُوا» (آنها را همسر دهید) این است که مقدمات ازدواج آنها را فراهم سازید؛ از طریق کمکهای مالی در صورت نیاز، پیدا کردن همسر مناسب، تشویق به مسئله ازدواج، و سرانجام پادرمیانی برای حل مشکلاتی که معمولاً در این موارد بدون وساطت دیگران انجامپذیر نیست. خلاصه مفهوم آیه به قدری وسیع است که هر گونه قدم، سخن و عملی در این راه را شامل میشود.۲
بنابراین زمینهسازی ازدواج افراد بدون همسر، مراتب مختلفی دارد؛ از ترویج فرهنگ ازدواج آسان (آسانسازی ازدواج)، حذف رسوم غیرضروری و کمک مالی به زوجهای جوان آغاز میشود تا پادرمیانی و خواستگاری.
البته حل مشکل ازدواج لوازم غیرفرهنگیای نیز دارد؛ از جمله حل مشکل اشتغال جوانان، حل مشکل مسکن و حل مشکل تهیه جهیزیه. بنابراین اگر جامعه نسبت به ازدواج افراد مجرد بسیج شود، تأثیرات مثبت اقتصادی نیز به همراه خواهد داشت و در مجموع نرخ بزهکاری جوانان نیز کاهش بسیار محسوسی خواهد داشت.
از دیگر سو کسانی که چشم و همچشمی و مسابقه در تجملات راه میاندازند، در واقع با سخت کردن ازدواج، عکس چنین مسئولیتی قدم برمیدارند.
همچنین گفتنی است کمک مستقیم به شکلگیری یک ازدواج خودبهخود پشتیبانی بعدی افراد حمایتکننده را به همراه خواهد داشت؛ چراکه افرادی که در شکلگیری این کانون دخالت داشتند و به نوعی کمک دادند، خود را نسبت به آن صاحب مسئولیت میبینند و در صورت بروز مشکل یا اختلاف خانوادگی دوباره ایفای نقش میکنند.
جالب است که از ادامه این آیه، دو مسئله مهم دیگر نیز قابل برداشت است: اول اینکه قبل از اینکه جوانان را به پاکدامنی دعوت کنیم، باید مشکل ازدواج آنها را حل کنیم؛ در واقع