بدون بررسی فلسفه مؤاخات و تأثیر آن در جامعه قبیلهای عرب، آورده است:
«بر اساس دیدگاه شیعه، حضرت علی علیه السلامنه تنها به خاطر فضیلت توافقی(برادری)، بلکه به خاطر خویشاوندیِ آینده با حضرت محمد صلی الله علیه و الهجانشین پیامبر صلی الله علیه و الهشده است؛ یعنی او هم مطابق اصل قدیمی «ارث بردن خانوادگی» و هم بر اساس اصل جدید «ارث بردن برادری» از حضرت محمد صلی الله علیه و الهارث میبرد».۱
مسئله مؤاخات از دو جنبه «اجتماعی» و «حقوقی» قابل بررسی است.
الف) جنبه اجتماعی
در بررسی چراییِ ایجاد مؤاخات و برادری در روزهای آغازین ظهور اسلام از بُعد اجتماعی، لازم است به فرهنگ و آداب قبیلهای و خانوادهای توجه شود، زیرا روابط اجتماعی آن روز بر اساس ساختار قبیلهای رقم خورده بود. یکی از اصول اساسی حاکم بر روابط قبیلهای جزیرةالعرب، حمایت اعضای قبیله از یکدیگر و یا حمایت قبایل همپیمان از یکدیگر بوده است، بهطوری که در سایه همین رفتار، یکی از تلخترین رویدادهای تاریخ بشر، یعنی جنگ ۱۲۰ ساله اوس و خزرج رقم خورد.
در چنین شرایطی اسلام ظهور کرد و این دینِ نوظهور نیازمند حمایت مردمی بود. تحقق حمایت مردمی با اخلاق قبیلهای غیرممکن به نظر میرسید؛ از این رو، پیامبر اسلام صلی الله علیه و الهبا استفاده از روحیه حمایت قبیلهای و با ایجاد باوری نو بر اساس رابطه دینی، نظام اجتماعی جدیدی را رقم زد تا بر اساس آن، برادران دینی از یکدیگر حمایت کنند.
علامه طباطبایی ذیل آیه ۷۲ سوره انفال۲ نتیجه رابطه دینیِ ایجادشده به دست پیامبر