۲۹. نعمانی، محمد بن إبراهیم، الغیبة، بیروت: دارالکتب الاسلامیة، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م، چاپ اول.
۳۰. نوبختی، حسن بن موسی، فرق الشیعة، تحقیق: اچ. ریتر (H. Ritter)، استانبول: النشریات الاسلامیة، ۱۹۳۱م، الطبعة الاولی.
۳۱. Sachedina, A. A., Islamic Messianism, Albany, ۱۹۸۱.
۳۲. Kohlberg, E., "Some Imāmī-Shī‘ī Views on taqiyya", JAOS, ۹۵, ۱۹۷۵, p. ۳۹۵-۴۰۲, repr. in E. Kohlberg, Imāmī Shī‘īsm, Variorum, Aldershot, ۱۹۹۱.
۳۳. Modarressi, Hossein, Crisis and Consolidation in the Formative Period of Shī‘īte Islam: Abū Ja‘far ibn Qiba al-Razi and His Contribution to Imamite Shiite Thought, Princeton, ۱۹۹۳.
۳۴. van Ess, J., Theologie und Gesellschaft im ۲. und ۳. Jahrhundert Hidschra, Berlin and New York, I, ۱۹۹۱, III, ۱۹۹۲.
۳۵. Amir-Moezzi, Mohammad Ali, Le guide divin dans le shi‘isme originel: aux sources de l‘ésotérisme en Islam, Verdier, ۱۹۹۲.
۳۶. al-Shahrastānī, Muḥammad b. ‘Abd al-Karīm, K. al-milal wa l-niḥal, tr. D. Gimaret and G. Monnot as Livre des religions et des sectes, I, Peeters/UNESCO, ۱۹۸۶.