توضیح بیشتر آن‌که یکی از اساسی‌ترین عقاید مسیحیت را آموزه «فدا»، یعنی نجات بشریت به وسیله مرگ عیسی مسیح علیه السلام تشکیل می‌‌دهد.۱ وی شهادت امام حسین علیه السلام را نیز از همین سنخ دانسته و آن را برای رهایی مسلمانان از گناه می‌‌داند. این سخن اشکال عمده‌ای دارد چرا که میان این دو مسئله تفاوت روشنی وجود دارد.
تفاوت عمده فدا با شفاعت در این است که به عقیده مسیحیان، عیسی کفاره گناه انسان را یک‌باره و برای همیشه محقق ساخت و با تسلیم شدن کامل به خدا، دیواری را که گناه بین خدای بی‌نهایت شایسته و انسان متمرد قرار داده بود، منهدم کرد.۲ از این رو خدا به وسیله مرگ مسیح، کیفر تمام کسانی را که به عیسی ایمان آوردند، پرداخته است. مرگ عیسی بر صلیب هم باعث آمرزش گناهان بشر و هم باعث خشنودی کامل خداوند و مصالحه و آشتی او با بشریت گردید.۳
در حالی که شفاعت در شیعه شرایطی دارد و مفهوم آن، آن‌چنان نیست که در مسیحیت گفته می‌شود. شفاعت به عنوان یکی از اسباب نجات انسان از عذاب دوزخ، در قرآن کریم و روایات معصومان علیهم السلام مورد تأکید فراوان قرار گرفته است. بنا به گفته علامه طباطبایی، اخبار دال بر وقوع شفاعت، همگی بر این مطلب دلالت دارند که در روز قیامت افرادی گناهکار از اهل ایمان شفاعت می‌شوند، یعنی یا از دخول در آتش نجات می‌یابند و یا بعد از داخل شدن در آتش از آن بیرون می‌شوند.۴ از مجموع آیات شفاعت استفاده می‌شود کسانی که در قیامت مشمول شفاعت قرار می‌گیرند، عبارتند از گناهکاران دین‌دار و متدینان به دین حق، و یا گناه‌کارانی که خدا
