عبدالرحمن بن‌اعین
وی از فقهای اصحاب امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام بود و از آن دو بزرگوار روایت نقل میکرد. بر اساس کلام ابوغالب، عبدالرحمن در زمان امام صادق علیه السلام چشم از جهان فروبست؛۱ اما به باور شیخ طوسی، وی بعد از حیات امام صادق علیه السلام نیز زنده بوده است.۲
وجود چند روایت از عبدالرحمن بن‌اعین از امام کاظم علیه السلام۳ می‌تواند شاهدی برای ترجیح کلام شیخ طوسی بر سخن ابوغالب زراری باشد. بر این اساس، عبدالرحمن پس از حمران و عبدالملک و بکیر و زراره فوت کرده است؛ از این رو، شاید بتوان گفت وی از آن چهار برادر کوچک‌تر بوده است. وی کتابی نیز تألیف کرد که در منابع رجالی به نام آن اشاره نشده است.۴
بکیر بن‌اعین
بکیر از اصحاب امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام۵ و از راویان آن دو معصوم بود. فراوانی روایات بکیر از امام باقر علیه السلام و همچنین نقل روایاتی با مضامین عمیق، مانند روایات عوالم پیشین،۶ رجعت ۷ و ولایت اهل‌بیت علیهم السلام۸ - از آن حضرت، گواه بر وجود ارتباط نزدیک بکیر بن‌اعین با امام باقر علیه السلام است.
1.. ابوغالب زراری، رسالة ابى‌غالب، ص ۱۸۸.
2.. شیخ طوسی، رجال، ص۲۳۶.
3.. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج ۵، ص ۳۳۔۳۴، ۱۷۳.
4.. نجاشی، رجال، ص ۲۳۷.
5.. شیخ طوسی، رجال، ص ۱۲۷، ۱۷۰.
6.. صفار، بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۸۹.
7.. حسن بن سلیمان حلی، مختصر البصائر، ص ۱۰۷.
8.. کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۲۸۹.
