از دیگر مقاماتی که برای امیرالمؤمنین آمده است، تکلم بیواسطه خداوند با امام علیه السلام است. حمران روایات سخن گفتن خداوند متعال با امیرالمؤمنین علیه السلام را بیان کرده است. گویا وجود چنین فضیلت مهمی در بین شیعیان، بر اساس روایات برخی همچون ابیرافع۱ و جابر بنعبداللّه انصاری،۲ شایع شده بوده و حمران با عرضه آن به امام صادق علیه السلام در پی فهم صحت آن بوده كه امام علیه السلام صحت آن را تأیید كرده است.۳
وجود دو گزارش در کتاب رجال کشی چنین مینمایاند که زراره مقام الهی ائمه علیهم السلام را ارج نمینهاده و به آن بزرگواران جسارت میکرده است؛۴ اما وقتی با انبوهی از روایات زراره در مورد مقامات معنوی امامان علیهم السلام مواجه میشویم، به این نتیجه میرسیم که زراره به جایگاه الهی ائمه علیهم السلام معتقد و از هر گونه کماحترامی به
1.. شیخ مفید، الاختصاص، ص۲۰۰.
2.. همان، ص۱۹۹.
3.. حدثنا أحمد بن محمد عن الحسین بن سعید عن فضالة بن أیوب عن عمر بن أبان عن أدیم أخی أیوب عن حمران بن أعین قال قلت لأبی عبداللّه علیه السلام جعلت فداك بلغنی أن اللّه تبارك و تعالى قد ناجى علیا علیه السلام قال أجل قد كان بینهما مناجات بالطائف نزل بینهما جبرئیل (صفار، بصائر الدرجات، ص۴۱۰).
4.. این دو روایت چنیناند: حدثنا محمد بن مسعود قال حدثنا جبریل بن أحمد الفاریابی قال حدثنی العبیدی محمد بن عیسى عن یونس بن عبد الرحمن عن ابن مسكان قال سمعت زرارة یقول: رحم اللّه أبا جعفر و أما جعفر فإن فی قلبی علیه لفتة فقلت له و ما حمل زرارة على هذا؟ قال حمله على هذا لأن أبا عبداللّه علیه السلام أخرج مخازیه (کشی، اختیار معرفة الرجال، ص ۱۴۴۔۱۴۵)؛ یوسف: قال حدثنی علی بن أحمد بن بقاح عن عمه عن زرارة قال سألت أبا عبداللّه علیه السلام عن التشهد؟ فقال أشهد أن لا إله إلا اللّه وحده لا شریك له و أشهد أن محمدا عبده و رسوله قلت التحیات الصلوات؟ قال التحیات و الصلوات فلما خرجت قلت إن لقیته لأسألنه غدا فسألته من الغد عن التشهد؟ فقال كمثل ذلك قلت التحیات و الصلوات؟ قال التحیات و الصلوات قلت ألقاه بعد یوم لأسألنه غدا فسألته عن التشهد؟ فقال كمثله قلت التحیات و الصلوات؟ قال التحیات و الصلوات فلما خرجت ضرطت فی لحیته و قلت لا یفلح أبدا (همان، ص۱۵۹).