پیش‌گفتار
خاندان اعین یعنی همان فرزندان و ذریه اَعیَن بن سنسن از مهم‌ترین خاندان‌های علمی شیعه در دوران حضور ائمه علیهم السلام بود. اعین بن سنسن دارای ذریه فراوانی بود که از عالمان و راویان روایات در کوفه بودند؛ از جمله آنها می‌توان به زرارة بن اعین و عبداللّه بن بکیر از اصحاب اجماع اشاره کرد. آل اعین از جمله خاندان‌های شیعی است که نخست بر غیر مذهب اهل بیت علیهم السلام بودند و سپس در دوره‌های بعد به تشیع گرایش پیدا کردند. اعین، ظاهراً در جنگى که میان روم و مسلمانان صورت گرفت، توسط مسلمانان اسیر شد، آن گاه یک نفر از قبیله بنى شیبان او را خریدارى کرد، سپس تربیت نمود و قرآن به او آموخت. اعین فرزندان فراوانی داشت که در میان آنها، زراره، حمران، بکیر، عبدالملک و عبدالرحمان با فضیلتترین بودند. زرارة بن اعین از اصحاب امام محمد باقر علیه السلام و امام جعفر صادق علیه السلامبود. نجاشی در رجال خود وی را بزرگ و استاد شیعیان در زمان حیاتش معرفی می‌کند که قارِی قرآن، فقیه، متکلم، شاعر و ادیب بود و تمام خصائص دین و مزایای فضیلت در او جمع بود. وی راستگو، مورد اعتماد و در زمان خویش بر همه اصحاب مقدم بود. در میان این پنج برادر، زراره درمیدان علم از دیگربرادران برتر بود. حمران در زمره تابعین و از اصحاب امام محمدباقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام
