کلام امام باقر علیه السلام استفاده می‌شود که این خاندان علاقه فوق‌العاده‌ای به ائمه علیهم السلام داشته‌اند و این مسئله می‌توانسته در جذب دیگران به سوی اهل‌بیت علیهم السلام مؤثر باشد.

صالح فقط از امام باقر علیه السلام روایت دارد و ابوبصیر اسدی از وی نقل کرده است.^۱ از آنجا که ابوبصیر از گروه اول اصحاب اجماع است،^۲ بر اساس رابطه استاد و شاگردی، می‌توان گفت از نظر سنی صالح می‌توانسته در حدی باشد که باعث تشیع خاندان زراره شود.

بر اساس کلام ابوغالب زراری، صالح بن‌میثم عامل اصلی گرویدن عبدالملک به تشیع بود؛ اما نباید نقش سایر استادان عبدالملک فراموش شود. عبدالملک در کوفه نزد افرادی شاگردی کرد که گرایش و علاقه زیادی به اهل‌بیت علیهم السلام داشتند؛ این اساتید عبارت‌اند از:

۱. شقیق بن‌سلمه اسدی،^۳ مكنی به ابووداک، از اصحاب و محبان واقعی امیرالمؤمنین علیه السلام بود^۴ كه در صفین در رکاب علی علیه السلام حضور داشت.^۵ به نقل خلیفه بن‌خیاط، وفات شقیق سال ۸۲ هجری بوده است.^۶

۲. ابوحرب بن‌ابوالاسود دوئلی. عبدالملک بن‌اعین از طریق ابوحرب دوئلی از پدرش از امیرالمؤمنین علیه السلام روایت نقل می‌کند.^۷

۳. عبداللّه‌‌‏بن حبیب معروف به ابوعبدالرحمن سلمی^۸ از یاران امام علی علیه السلام به

باورها و معارف کلامی شیعه ایجاد کند.

اعین

اعین در ابتدا بر مذهب تسنن بود.^۱ در هیچ کدام از منابع به شیعه شدن اعین اشاره نشده است؛ اما نقل برخی روایات از ائمه علیهم السلام، با مضامین بسیار عمیق در مورد ایشان می‌تواند شاهدی بر گرایش اعین به تشیع یا دست‌كم تمایل به اهل‌بیت علیهم السلام در نظر گرفته شود.^۲

عبدالملک بن‌اعین

طبق برخی گزارش‌ها، نخستین شیعه آل‏اعین، عبدالملک بود که به راهنمایی صالح بن‌میثم به تشیع گروید و پس از او برادرش حمران به دست ابوخالد کابلی به این مذهب وارد شد.^۳ صالح از فرزندان میثم تمار و از اصحاب امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام بود. از آنجا که به میثم تمّار کنیه اباصالح می‌دادند، شاید بتوان گفت صالح فرزند بزرگ میثم بود. وی در رجال طوسی از تابعان شمرده شده است.^۴ امام باقر علیه السلام خطاب به صالح فرمود: «إنی أحبّک و أحبُّ أباک حبّاً شدیداً».^۵ خاندان میثم ساکن کوفه بودند. هرچند هیچ کدام از فرزندان میثم راوی بزرگ و پرحدیثی نبودند، از این