دارد که یکی از دو طرف فعل یا ترک برای فاعل، ممکن نباشد. شاهد اینکه معصومان، در افعال خویش مجبور نیستند، گذشته از ادله عقلیه قطعیه، برخی از آیات قرآن مجید است؛ مانند آیه ۸۸ سوره انعام: (وَٱجْتَبَيْنَاهُمْ وَهَدَيْنَاهُمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ * ذَٰلِكَ هُدَى ٱللَّهِ يَهْدِى بِهِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عُنْهُم مَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ) (این نشان میدهد آنان میتوانستند شرک بورزند و اگر ممکن نبود، عبارت «لو اشرکوا»، معنا نداشت) و یا آیه ۶۷ سوره مبارکه مائده: (يَا أَيُّهَا ٱلرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ) (که نشان میدهد اگر پیامبر در تبلیغ مجبور بود، قضیه شرطیه «ان لم تفعل» معنا نداشت).۱
