1.. ر.ک: الحلی، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، ص۳۴۹ و ۶۰۸؛ الفاضل المقداد، إرشاد الطالبین إلی نهج المسترشدین، ص۹۷.

2.. برخی آیات، نظیر: البقرة: ۲۱۳؛ الانعام: ۹۰؛ نساء: ۶۸، ۱۶۵ و ۶۴؛ مریم: ۵۸ - ۵۹ (برای درک بهتر دلالت این آیات ر.ک: الطباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۱۳۴ - ۱۳۷)؛ الاسراء: ۷۴ (ازآنجاکه رکون مطرح‏شده در این آیه، دارای دو صورت عمدی و غیرعمدی است و از این نظر اطلاق دارد، می‏تواند یکی از آیاتی باشد که بر عصمت پیامبر صلی الله علیه و آله از خطا دلالت دارد) و پاره‏ای از روایات، مانند: فرات کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ص۳۴۰؛ الهلالي، کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ج۲، ص۹۰۹ - ۹۱۰؛ الطوسی، الأمالی، ص۵۶۱، ح ۱؛ الکفعمی، البلد الأمین و الدرع الحصین، ص۲۹۹؛ ابن‎بابویه، علل الشرائع، ج۱، ص۱۲۳ - ۱۲۴؛ ابن‎المشهدی، المزار الکبیر، ص۲۱۹ - ۲۲۰؛ ابن‏طاوس، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص۵۱۶؛ ابن‎بابویه، الامالی، ص۵۸۳، ح ۲۶؛ ابن‎المشهدی، المزار الکبیر، ص۵۷. بدیهی است که دلالت این متون بر مطلوب یکسان نیست؛ تعدادی از این متون به دلالت مطابقی و برخی دیگر به دلالت تضمنی بر عصمت معصومان از خطا، سهو و نسیان دلالت دارند.

1.. ر.ک: الکلینی، الکافی، ج۱، ص۲۶۶، ح ۴ و ص۲۰۳، ح ۱.

2.. ظاهراً به قرینه درون‏متنی روایات، این کلمه هم برای تخلف عمدی و هم برای تخلف غیر عمدی به کار می‏رود. این مطلب در توضیح روایات مربوطه خواهد آمد.

3.. ر.ک: الکلینی، الکافی، ج۱، ص۲۶۶، ح ۴ و ص۲۰۳، ح ۱؛ ابن‎بابویه، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۶۱۱، ح ۳۲۱۳؛ ابن‎المشهدی، المزار الکبیر، ص۲۱۹ - ۲۲۰.

4.. ر.ک: الطوسی، الأمالی، ص۵۶۱، ح ۱.

5.. ر.ک: المجلسی، بحار الأنوار، ج۶۹، ص۱۵۲، ح ۲۹.

6.. ر.ک: ابن‎المشهدی، المزار الکبیر، ص۲۱۹ - ۲۲۰.

7.. ر.ک: الکلینی، الکافی، ج۱، ص۲۰۳، ح ۱.

8.. فرات کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ص۳۴۰.

9.. ر.ک: الکفعمی، البلد الأمین و الدرع الحصین، ص۲۹۹؛ ابن‎بابویه، الخصال، ج۲، ص۳۹۹، ح ۱۰۸.

10.. ر.ک: ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص۴۳۵؛ الطبری الآملی، بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ص۲۳۴.

11.. ر.ک: ابن‎فارس، معجم مقاییس اللغه، ج۲، ص۱۹۸.