مقدمه

1.. تعدادی از دانشمندان «عصمت معصومان از خطا» را (بیشتر به جمال و برخی از آنان با تفصیل) مطرح کرده‏اند؛ مانند ابن‎بابویه، الاعتقادات، ص۹۶؛ همو، الامالی، ص۶۳۹؛ الشیخ المفید، النکت الاعتقادیة، ص۳۷، همو، أوائل المقالات فی المذاهب و المختارات، ص۶۲؛ الحلی، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، ص۳۵۰؛ همو، نهج الحق و کشف الصدق، ص۱۴۲ - ۱۵۸؛ المجلسی، بحار الانوار، ج۱۱، ص۸۹ - ۹۶؛ الطباطبائی، شیعه در اسلام، ص۱۴۱ - ۱۴۲.

2.. برای نمونه، ابن‎حمدان (م ۶۹۵ ق)، پیامبران را تنها در ابلاغ پیام الهی معصوم می‏داند و در غیر این کار از خطا، لغزش، فراموشی، سهو و گناهان صغیره معصوم نمی‏داند. ر.ک: ابن حمدان، نهایة المبتدئین فی أصول‏الدین، ص۶۰.

3.. پیش از آنکه ادله نقلی بر عصمت انبیا علیهم السّلام از سهو (و گناه) دلالت کند، ادله عقلی بر عصمت آنان از این امور دلالت دارد (برای نمونه ر.ک: ابن‎میثم بحرانی، قواهد المرام، ص۱۲۵ - ۱۲۷؛ الطباطبائی، المیزان فی علوم القرآن، ج۲، ص۱۳۶ - ۱۳۷). برای اطلاع بیشتر درباره تقدم ادله عقلی بر عصمت انبیا بر ادله نقلی یا عدم تقدم آن، ر.ک: یوسفیان و شریفی، پژوهشی در عصمت معصومان، ص۹۵ - ۹۸.