انسان را با واژه «مس» بیان می‏کند، ولی نعمت و رحمت را با مشتقات واژه «ذق» ذکر می‏نماید. بیان شد که ادراک با مسِ سطحی است همان‏گونه که ادراک با ذوق و چشیدن عمیق‏تر حاصل می‏شود. تأثیر روان‏شناسی این نحوه تبیین از دشواری‏ها روشن است. این تبیین از سختی کمک می‏کند تا فرد رنج‏دیده در مصاف ناملایمات عنان صبر از کف ندهد و جزع و فزع نکند.

نجات از آتش و رسیدن به بهشت، از نشانه‏های رستگاری در قرآن معرفی می‏گردد: (فَمَن زُحْزِحَ عَنِ ٱلنَّارِ وَأُدْخِلَ ٱلْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ؛ پس هر که را از آتش دور دارند و به بهشت درآورند حقّا کامیاب شده‏اند).^۱ برای ورود به بهشت صبر بر مشقات شرط است: (أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُوا ٱلْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُم مَّثَلُ ٱلَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلِكُم مَّسَّتْهُمُ ٱلْبَأْسَاءُ وَٱلضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا؛ آیا گمان کرده‏اید که داخل بهشت می‏شوید و حال آنکه هنوز حالات کسانی که پیش از شما درگذشته‏اند برای شما نیامده! آنها را زیان‏های مالی و بدنی رسید، و متزلزل و مضطرب شدند...).^۲ رستگاری در جهان‏بینی قرآن مسبوق به صبر در سختی‏هاست. به تعبیری در دستگاه معنایی قرآن، بدون تحمل و صبر بر دشواری‏ها رستگاری محقق نخواهد شد.