مورد اعتماد امامیه به شمار می‌روند که مدتی تحت آزار و اذیت عباسیان قرار داشتند.۱
علی‌‌بن حدید در مدائن - نزدیک بغداد - زندگی می‌کرده۲ و در میان امامیه نیز جایگاهی داشته است.۳ او به شدت با هشام‌‌گرایان مخالفت می‌ورزید، تا آنجا که نماز خواندن پشت سر اصحاب هشام و یونس را جایز نمی‌دانست.۴ فضل‌‌بن شاذان نیشابوری سربسته دشمنی این محدث بزرگ با اسلاف فکری خود را پذیرفته و البته بیان داشته که وی در باطن به هشام و یونس متمایل بوده است.۵ از سوی دیگر، او از طرفداران جدی زراره و هم‌‌فکرانش (جناح مقابل جریان هشام‌‌بن حکم) به شمار می‌رفته و روایاتی را در تمجید آنان نقل کرده است.۶ یعقوب‌‌بن یزید انباری از شاگردان علی‌‌بن حدید نیز با آرای یونس مخالف بود۷ و همو کتاب الطعن علی یونس را نوشت.۸
یکی دیگر از مخالفان جریان فکری پیرو هشام در بغداد، ابوالحسین ایوب‌‌بن نوح‌‌بن دراج نخعی کوفی است که از تبار خاندان‌های معروف امامیه در کوفه بود. عمویش جمیل‌‌بن دراج نخعی از شاگردان زراره می‌باشد۹ که در شمار محدث - متکلمان بزرگ امامی قرار دارد.۱۰ پدرش ابومحمد نوح‌‌بن دراج (م.۱۸۲ق) از اصحاب امام صادق علیه السلام محسوب می‌شود۱۱ که به دلیل فقر مالی، ۱۲ مجبور به
1.. همان، ص۴۲۴.
2.. همان، ص۳۶۰.
3.. شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۵۶۳، ۷۸۷.
4.. همان.
5.. شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۷۸۷.
6.. شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۱، ص۳۴۸-۳۴۹، ۵۰۷-۵۰۸.
7.. همان، ج۲، ص۷۸۶.
8.. نجاشی، رجال، ص۴۵۰.
9.. شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۱، ص۳۴۶، ۳۷۲.
10.. نوبختی، فرق الشیعة، ص۷۹؛ شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۵۶۴، ۶۷۳.
11.. شیخ طوسی، رجال، ص۳۱۴.
12.. شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۵۲۱.
