در آنجا ماند.۱ ابوالقاسم علی‌‌بن احمدبن بسطام - ظاهراً فرزند ابوالعباس‌‌بن بسطام - نیز از شخصیت‌های مهم دربار مقتدر عباسی (م.۳۲۰ق) محسوب می‌شد.۲ او در عصر وزارت ابوالحسن‌‌بن فرات به مناصب دیوانی همچنین عامل شام و مدتی نیز عهده‌‌دار امور مالی مناطق مصر و فارس گردید.۳ گفته شده که علی‌‌بن احمدبن بسطام در سال‌‌های۳۰۶و ۳۱۰قمری دو بار از سوی مقتدر خلیفه عباسی، نامزد وزارت نیز شده بود.۴ افزون بر افراد یاد شده، ابوعلی‌‌بن بسطام، ابوجعفربن بسطام، ابوالحسین محمدبن احمدبن بسطام و ابوالفضل محمدبن احمدبن بسطام نیز از رجال نامدار سیاسی در دستگاه خلافت عباسی در اوایل سده چهارم هجری به شمار می‌رفته‌اند.
به گفته شیخ طوسی خاندان بنیبسطام، امامی‌مذهب بودند و تا روزگار حسین‌‌بن روح نوبختی در خط مستقیم تشیع قرار داشتند. اما پس از اختلاف ابوجعفر شلمغانی با حسین‌‌بن روح، خاندان متنفذ بنیبسطام از شلمغانی حمایت کرده، ۵ به هشدارهای حسین‌‌بن روح مبنی بر انحراف شلمغانی توجهی نکردند.۶ حمایت آنان از اندیشه‌های انحرافی ابوجعفر شلمغانی حتیٰ پس از مرگ شلمغانی نیز ادامه داشته است.۷
آل فرات
آل فرات از خاندان‌‌های معروف امامیه در بغداد به شمار می‌روند که برخی از آنان در سده‌های سوم و چهارم در دستگاه خلافت عباسی، مناصب دیوانی و وزارتی را
1.. تنوخی، نشوار المحاضرة، ج۱، ص۱۳۸.
2.. ابن‌مسکویه، تجارب الامم، ج۵، ص۹۰.
3.. مدرسی، مکتب در فرایند تکامل، ص۳۳۱.
4.. همان.
5.. ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج ۸، ص۲۹۰.
6.. شیخ طوسی، الغیبة، ص۴۰۳-۴۰۴.
7.. ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۸، ص۴۹۵.
