شهادت ائمه علیهم السلام، مفجع خوانده‌اند.۱
باید افزود که امروزه برخی سروده‌ها و مدایح او در منقبت امامان شیعه علیهم السلام در منابع یافت می‌شود.۲ مهم‌ترین و ماندگارترین اثر وی «قصیده الاشباه» می‌باشد، ۳ که او در آن قصیده با استناد به حدیث رسول خدا صلی الله علیه و اله، امیرالمؤمنین علیه السلام را به انبیای الهی تشبیه کرده۴ و در ضمن اشعارش، آن حضرت و اولادش را ستوده است.۵ آغازین بیت قصیده اشباه این چنین است:
ایها اللائمی لحُبّی علیا قم ذَمیما الی الجحیم خزیا۶
مفجع بصری نه تنها در فضیلت و مدح اهل بیت علیهم السلام شعر می‌سرود بلکه با شاعران مخالف خاندان رسالت نیز به تندی برخورد می‌کرد؛ در این زمینه می‌توان به رویارویی وی با شمال شاعر سنی مذهب اشاره کرد.۷ فراتر از این، حتیٰ کسانی که به اشعار شاعران مخالف اهل بیت علیهم السلام توجه می‌کردند، نیز از زبان تیز و انتقاد آمیز وی در امان نبوده‌اند.۸
ابن‌حماد بصری
ابوالحسن علی‌بن حماد‌بن عبیداللّه‌بن حماد عَدَوی بصری از شاعران نامدار امامی
1.. همان.
2.. ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۱، ص۴۰۱؛ ج۲، ص۱۱۸، ۱۴۴؛ ج ۳، ص۴۱ - ۴۴.
3.. نجاشی، رجال، ص۳۷۴.
4.. حموی، معجم الادباء، ج۱۷، ص۲۰، ۲۰۱.
5.. قفطی، انباء الرواة، ج۳، ص۳۱۲.
6.. حموی، معجم الادباء، ج۱۷، ص۲۰۱.
7.. همان، ص۱۹۱-۱۹۲.
8.. او وقتی متوجه شد که فضل‌بن حباب جمحی به اشعار عمران‌بن حطان خارجی از دشمنان امیرالمؤمنین علیه السلام علاقه‌‌مند است با سرودن ابیاتی به شدت از او انتقاد کرد. (ابن‌حجر، لسان المیزان، ج۲، ص۴۲۴).
