متکلمان امامی مقیم بصره - مرتبط بوده است. او علاوه بر استماع حدیث، ۱ یکی از کتاب‌های میثمی را نیز روایت کرده است.۲ با این حال طفاوی بصری از انتقادات تند و تیز رجال‌شناسان بغدادی در امان نمانده است. ابن غضائری با تعابیری مانند «روی عن الضعفاء و یرون عنه و هو فاسد المذهب» از وی یاد نموده۳ و نجاشی نیز او را فردی ضعیف معرفی کرده است.۴ البته همو در استدراکی، ابومحمد طفاوی را فردی کثیرالعلم و کتاب نوادر او را با تعبیر حَسَن شناسانده است.۵
غیر از افرادی که به آنها اشاره شد، اشخاص دیگری از اصحاب امامیه بصره نیز به غلو و ضعف متهم شده بودند. در این باره می‌توان از محمد‌بن صدقه بصری، ۶ ابوسعید حسین‌بن علی‌بن زکریا عدوی بصری، خلف‌بن محمد‌بن ابی‌‌الحسن ماوردی بصری، ابومحمد صالح‌بن علی‌بن عطیه اضخم بصری نام برد.۷
حضور مدعیان منحرف و غالی در بصره
علاوه بر افراد متهم به غلو که اشاره شد، برخی مدعیان منحرف بابیت امام دوازدهم علیه السلام نیز در اواخر سده سوم و اوایل سده چهارم در بصره حضور داشته‌اند که از عقاید غالیانه و انحرافی برخوردار بودند. از برجسته‌ترین این افراد می‌توان به محمد‌بن نصیر نمیری بصری - از مدعیان بابیت - اشاره کرد. محمد‌بن نصیر از اهالی بصره و ظاهراً از تبار بنی‌نمیر‌بن عامر‌بن صعصعه بوده است.۸ او را از اصحاب امام هادی و
1.. کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۷۷، ج۳، ص۵۷۰.
2.. ابن‌غضائری، رجال، ص۵۲.
3.. همان.
4.. نجاشی، رجال، ص۳۸.
5.. شیخ طوسی، رجال، ص۳۳۶.
6.. ابن‌غضائری، رجال، ص۵۳، ۵۷، ۷۰.
7.. دربارۀ بنی‌نمیر نک: سمعانی، الانساب، ج۵، ص۵۲۷.
