رجال‌‌شناسان اهل سنت احادیث وی را بر نتافته و شخصیت حدیثی او را تضعیف کرده‌اند؛ تا جایی‌که ابوجعفر عُقیلی (م.۳۲۲ق) درباره‌اش گفته است: «کان غالیاً فی الرفض و یضع الحدیث، خبیثاً».۱ همچنین ذهبی (م.۷۴۸ق) و نورالدین هیثمی (م.۸۰۷ق) با تعبیر «کذاب» از او یاد کرده‌اند.۲
عبدالنور بصری از جایگاه حدیثی قابل توجهی در بصره برخوردار بوده و جمعی از بصریان در شمار راویان وی قرار دارند.۳ بیشتر احادیث او در موضوع فضیلت اهل بیت علیهم السلام بوده و احتمالاً از این رو مورد نکوهش مخالفان قرار گرفته است. ناگفته نماند که منقولات وی در منابع اهل سنت یافت می‌شود۴ و مصادر شیعی در این میان سهم ناچیزی دارند.۵
غیر از این افراد یاد شده، می‌توان از کوفیان دیگری مانند حازم‌بن ابراهیم بجلی کوفی، ربیع‌بن زیاد ضبی کوفی، عبدالملک‌بن خالد کوفی از اصحاب امام صادق علیه السلامیاد کرد که به بصره منتقل شده‌اند.۶ همچنین گفته شده شهاب‌بن عبدربه اسدی کوفی - از خاندان حدیثی آل عبدربه - ۷ و از اصحاب امام صادق علیه السلاممدتی را در بصره به سر می‌برده است.۸
1.. عقیلی، الضعفاء، ج۳، ص۱۱۴.
2.. ذهبی، میزان الاعتدال، ج۲، ص۶۷۱؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ج۴، ص۳۰۷؛ ج۸، ص۴۲؛ ج۹، ص۲۰۵، ۳۴۴.
3.. ابن‌حبان، الثقات، ج۸، ص۴۲۳-۴۲۴.
4.. طبرانی، المعجم الکبیر، ج۱۰، ص۱۵۶، ج۲۲، ص۴۰۷-۴۰۸؛ طبرانی، المعجم الاوسط، ج۷، ص۱۵۶-۱۵۷؛ ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۲۱۰، ۲۷۱.
5.. قاضی نعمان، شرح الاخبار، ج۳، ص۵۲۱؛ شیخ طوسی، الأمالی، ص۲۵۱؛ طبری، دلائل الامامة، ص۱۴۲-۱۴۳؛ بحرانی، حلیة الأبرار، ج۱، ص۱۸۶.
6.. شیخ طوسی، رجال، ص۱۹۴، ۲۰۴، ۲۳۸.
7.. در این باره نک: شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۷۱۲.
8.. همان، ص۷۱۲-۷۱۳.
