نسبت داده شده که البته در تمامی موارد به صیغه‌های فعلی به کار رفته است. در این مجموعه، دو دسته از آیات با موضوع این نوشتار مرتبط است: دسته اول آیاتی که اراده خداوند را مطلق معرفی کرده، بر این نکته تأکید و تصریح دارد که خداوند هر آنچه اراده کند انجام می‌دهد.
۰.(وَلكِنَّ اللّه يَفْعَلُ ما يُريدُ)۱؛ (إِنَّ اللّه يَحْكُمُ ما يُريدُ)۲؛ (إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِما يُريدُ)۳؛ (إِذا أَرَدْناهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ)۴؛ (إِنَّ اللّه يَفْعَلُ ما يُريدُ)۵؛(أَنَّ اللّه يَهْدي مَنْ يُريدُ)۶؛(إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ)۷؛ فعَّالٌ لِما يُريدُ)۸
دسته دوم، آیاتی است که از آنچه خدا اراده کرده است یاد می‌کند. در این میان، پاره‌ای از آیات از تعلق اراده خدا به حوزه افعال ارادی انسان سخن می‌گوید و در این کشاکش، اراده خدا حاکم و غالب است. در چندین آیه سخن از هدایت و رستگاری آدمی است؛ نمونه‌ای از این آیات در سوره مائده خطاب به رسول خدا صلی الله علیه و اله آمده است: «و هر كه را خدا بخواهد به فتنه درافكند، هرگز در برابر خدا براى او از دست تو چيزى بر نمىآيد. اينان‌اند كه خدا نخواسته دل‌هايشان را پاک گرداند. در دنيا براى آنان رسوايى، و در آخرت عذابى بزرگ خواهد بود».۹ در آیه‌ای دیگر ایمان آوردن یا انکار و
