خواننده را به آن جلب کنم، در سه مثال زیر، که در اینجا بر اساس ترتیب قرآنی مطرح می‌شوند، نمایان است.^۱

مثال A، بقره۲: ۲۳ ^۲

[از علی بن ابراهیم^۳ از احمد بن محمد برقی از پدرش] از محمد بن سِنان از عمّار بن مروان از مُنَخَّل از جابر:

ابوجعفر [ی. امام پنجم، محمد باقر، و. ۵۷/۶۷۶ و د. ۱۱۷/۷۳۵] گفت:

جبرئیل، درود بر او باد، با این آیه بر محمد نازل شد، به این صورت:^۴ ”و اگر شما درباره آنچه بر بنده ما (درباره علی) نازل شده تردید دارید، پس سوره‌ای مثل آن بیاورید."[^۵]

مثال B، بقره۲: ۵۹

از احمد بن مهران از عبد العظیم بن عبد الله از محمد بن الفُضَیل از ابو حمزه از ابو جعفر:

اصطلاحات اهل سنت صحیح، تلقی شده است.^۱

در عین اینکه تمامی پژوهش‌های پیش‌گفته، در روند تحلیل‌هایشان از مسئله رهیافت شیعی به مصحف عثمانی، به این اثر [[=کافی]] اشاره داشته‌اند، اما هیچ یک از آنها توجه شایسته‌ای به نوع خاصی از خبر، که گمان می‌رود طرز بیان صریح و تأکیدیِ آن درخور توجه است، نکرده‌اند. روایات متعددی از این دست را می‌توان در بابی از کافی یافت که در چاپ موجود تحت عنوان «سخنان مختلف برگزیده از وحی ( تنزیل) در رابطه با سرپرستی (وَلایَة)» آمده است.^۲ شاید دلیل اینکه مطالب ذیل این باب قبلاً مورد توجه قرار نگرفته است، همین نام‌گذاری‌اش باشد، زیرا در آن هیچ اشاره صریحی به واژگان «حساسیت‌برانگیز» وجود ندارد، واژگانی مانند تغییر، تحریف، مُحَرَّف، که معمولاً تداعی‌کننده این موضوع هستند. اینکه دغدغه اصلی این باب، با تعبیر وَلایَة بیان شده، نشان می‌دهد که این ایده در زمینه مطالعه ابعادی از تشیع که در صورت انتخاب تعبیری دیگر پرداختن به آنها بعید می‌شد، تا چه اندازه اهمیت دارد. به‌هرحال، این باب، با اشتمال بر دست‌کم ۹۲ روایت متفاوت، یکی از ابواب بسیار مفصل در کِتاب الحُجَة است، و تمامی اَخبار آن به‌نحوی هم‌صدا هستند که متن عثمانی حاضر، قطعاً متن نازل‌شده بر پیامبر[[ص]] نیست. برای مثال، موضوع روایت ما قبل آخر در این باب آیات متعددی است، که تمامی آنها در گفت‌وگویی بین امام هشتم[[ع]] و شاگردش محمد بن فُضَیل به بحث گذاشته شده‌اند. گفت‌وگو به این روش پیش می‌رود که سؤالی از امام در مورد یک آیه پرسیده می‌شود، و او با اشاره به صورت اصلی آیه (ی. متن رایج به اضافه اشاره‌ای به علی[[ع]] یا اهل البیت) به آن پاسخ می‌دهد. سپس پرسشگر برای گرفتن تأیید از امام می‌پرسد: ”آیا این واقعاً وحی است (هذا تنزیل)؟" که پاسخ آن همواره یک پاسخ کوتاه و مقتدرانه است: ”نَعم".^۳ در این باب [[از کتاب کافی]]، آیات متعدد دیگری به بحث گذاشته می‌شوند که به همین نحو زبان صریحی دارند.^۴ نوعِ روایتی که بر آنم تا توجه