۶۰. (-) وَ لا *يَسْتَخِفَنَّكَ* / وَلاَ + یَسْتَفِزَنَّكَ+‏ (۳۰[الروم]:۶۰ / ۴۱۴ [۶]). طبرِسی (ج۲۱، ص۴۳) «يَسْتَخِفَنَّكَ» را به «یَسْتَفِزَنَّكَ» تفسیر می‌کند، اما آن را به عنوان یک قرائت نمی‌آورد. معنای هر دو فعل این است: «سلب آسایش کردن، تحریک کردن» (ن.ک: لین، مدخل‌های استخفّ، استفزّ).

۶۱. *وَنَكْتُبُ* مَا قَدَّمُوا وَآثارَهُمْ / + سَنَکتُبُ+ (۳۶[یاسین]:۱۲ / ۴۵۱ [بدون ذکر نام امام]). ن.ک: کتاب جعفر بن محمد بن شریح الحضرمی، در الأصول الستة عشر، ج۲، ص۲۷۰-۲۷۱، ص۱۰، نقل‌شده در: کتکانی، ج۴، ص۶، ش۲، مجلسی، ج۷۳، ص۳۲۱، ش۸، نوری، ص۳۲۰، ش۱۶-۱۹.

۶۲. (-) كَمْ تَرَكُواْ مِنْ جَنَّاتٍ *وَ عُيُونٍ وَ زُرُوعٍ* وَ مَقَامٍ كَرِيمٍ / وَنَعِیمٍ وَخُلُودٍ+ (۴۴[الدخان]:۲۵-۲۶ / ۵۰۲ [۶]).

۶۳. ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ *الْعَزيزُ الْكَريمُ* / + الضَّعِیفُ اللَّئِیمُ+ (۴۴[الدخان]:۴۹ / ۵۰۳ [۶]). ن.ک: جفری، ص۸۸ (ابن مسعود).

۶۴. *وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ* حَتَّى *نَعْلَمَ* / + وَلَیَبْلُوَنَّكُمْ+ حَتَّى + یَعْلَمَ+ (۴۷[محمد]:۳۱ / ۱۳۰ [۶]). منابع دیگر این قرائت را به باقر[[ع]] نسبت داده‌اند (طبرِسی، ج۲۶، ص۴۵)، و نیز به عاصم (طبری، تفسیر، ج۲۶، ص۶۲) به طریقش از ابو بکر بن عیاش (ابن مجاهد، ص۶۰۱؛ طبرِسی، ج۲۶، ص۴۵، نقل‌شده در: ص۳۳۰، ش۲۰).

۶۵. وَالَّذينَ آمَنُوا *وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ* بِإيمانٍ / + وأتْبَعْنَاهُم ذُرِّیّاتِهِم+ (۵۲[الطور]:۲۱ / ۵۳۴، ۵۳۷ [۶]). ن.ک: جفری، ص۳۵۱ (علی، زید بن علی، ابو عمرو)؛ طبری، تفسیر، ج۲۷، ص۲۴ (ابن عباس)، ص۲۶ (ابو عمرو)؛ ابن مجاهد، ص۶۱۲، طبرِسی، ج۲۷، ص۲۸، ابن شهرآشوب، ج۳، ص۲۴۴، قرطبی، ج۱۷، ص۶۶ (همگی ابو عمرو). طبق این قرائت تفسیر این آیه چنین است: ”آنان که ایمان آوردند و ما فرزندانشان را در ایمان به آنها ملحق کردیم."

۶۶. ثُمَّ دَنَا *فَتَدَلَّى* / + فَتَدَانَی+ (۵۳[النجم]:۸ / ۵۴۰ [۵]). ن.ک: جفری، ص۱۶۷ (اُبَی)؛ قمی، ج۲، ص۳۳۴، نقل‌شده در: نوری، ص۳۳۲، ش۱۲.

ج۴، ص۲۰۹ (ابن مسعود، علی).

۵۴. فَأَتَى اللَّهُ *بُنْيانَهُمْ* مِنَ الْقَواعِدِ / + بَیْتَهُمْ+ (۱۶[النحل]:۲۶ / ۲۸۷-۲۸۹ [۶]). ن.ک: جفری، ص۱۴۰ (اُبَی). عیاشی دو روایت می‌آورد (ج۲، ص۲۵۸، ش۱۹-۲۰، نقل‌شده در: کتکانی، ج۲، ص۳۶۷، ش۳-۴) که شامل قرائت رسمی هم می‌شوند. بعد از آنها روایتی از جعفر صادق[[ع]] نقل شده که «بُنیانَهُم» را به «بَیْتَهُم» تصحیح می‌کند، و روایت دیگری (ج۲، ص۲۵۸، ش۲۳) که در آن قرائت «بَیْتَهُم» بدون هیچ توضیح اضافه‌ای ظاهر می‌شود (هرچند وقتی کتکانی، ج۲، ص۳۶۷، ش۷، این روایت را می‌آورد، به جای آن کلمه «بُنیانَهُم» دیده می‌شود). سعد (ص۶۴) قرائت «فَأتَی» (چنین می‌خواند، به‌جای «فَإنَّ») «اللهُ بَیْتَهُم» را می‌آورد و می‌گوید آیه چنین نازل شده (هکذا نزلت). ابن خالویه (ص۷۲) قرائت باقر[[ع]] را به صورت «فَأتی اللهُ بَینَهُم» نقل می‌کند. به نظر می‌رسد که اشتباه شده و باید «بَیْتَهُم» باشد. طبرِسی (ج۱۴، ص۶۵) اظهار می‌کند که قرائت اهل بیت[[ع]] چنین است: «فَأتَی بِنیَتَهُم».

۵۵. (-) فَتَبَارَكَ اللَّهُ *أَحْسَنُ الخَالِقِين* / +رَبُّ العَالَمِینَ+ (۲۳[المؤمنون]:۱۴ / ۳۶۲ [۶]).

۵۶. (-) ‏إِنَّ الَّذينَ يَرْمُونَ *الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ* / + المُحْصنِینَ الغَافِلِینَ+ (۲۴[النور]:۲۳ / ۳۷۴ [۶]). اعراب صاد در کلمه المُحْصنِینَ مشخص نشده است.

۵۷. (-) مَا كَانَ يَنْبَغي‏ لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِكَ مِنْ *أَوْلِياءَ* / + إلهٍ+ (۲۵[الفرقان]:۱۸ / ۳۷۳ [۶]). ممکن است بتوان «نُتَّخَذَ» یا «تَتَّخِذَ» هم خواند.

۵۸. (-) وَلَقَدْ آتَيْنَا داوُدَ وَسُلَيْمانَ *عِلْماً وَقالاَ* / + مِنّا فَضْلاً فَقالاَ+ (۲۷[النمل]:۱۵ / ۳۹۸ [۵]).

۵۹. الَّذِینَ *فَرَّقُوا* دِینَهُمْ / + فارَقُوا (۳۰[الروم]:۳۲ / ۴۱۵ [۱]). قرائتِ «فَارَقُوا» منسوب به حمزه و کسائی است (ن.ک: ابن مجاهد، ص۲۷۴؛ طبرِسی، ج۲۱، ص۲۶).