به ترتیب مشتمل بر اسامی کل بهشتیان و جهنمیان در گذشته و آینده هستند.۱ این کتاب‌ها گاهی به عنوان دو طومار توصیف شده‌اند که در خلال سفر شبانه پیامبر[[ص]] به وی داده شده‌اند. پیامبر[[ص]] آنها را به علی[[ع]]، و او نیز آنها را به اُمّ سَلَمَة داد. اُمّ سَلَمَة از دادن این صحیفه‌ها به سه خلیفه اول خودداری کرد و آنها را فقط به علی[[ع]] داد، البته هنگامی که وی خلافت را عهده‌دار شد.۲ در حدیث دیگری علی[[ع]] بیان می‌کند که طومارهای متعددی متعلق به اَهل البَيت را در اختیار دارد. یکی از آنها، موسوم به العَبیطَة (با معنی تحت اللفظی «سلاخی‌شده»، «پاره‌پاره»)، اسامی ۶۰ قبیله عرب را که نقشی در دین خدا ندارند، در خود دارد.۳
وجود متونی که تنها برای امامان معلوم بوده است، این پرسش را مطرح می‌کند که آیا آنها می‌توانند آرائی مبتنی بر نوشته‌های موجود در این متون صادر کنند یا نه. مفید مسئله‌ای شبیه به این را هنگام بحث از این سؤال پیش می‌کشد که آیا امام بر اساس شواهدی که در دسترس دیگران نیز هست حکم صادر می‌کند یا طبق علمی که تنها خود او دارد. نظر مفید این است که وقتی علم موضوعات مخفی به امام عطا می‌شود، در هر موردی خود او تصمیم می‌گیرد که آیا طبق این علم حکم دهد یا نه.۴
مالکیت مادی متون مقدس، بخشی از یک موضوع کلی‌تر است: اینکه امامان مالک یادگارها و مصنوعاتی متعلق به انبیاء مختلف هستند، و مالکیت این اشیاء دلیل دیگری بر اعتبار آنهاست.۵
1.. بصائر الدرجات، صص۱۹۰-۱۹۱، ش۱، مذکور در بِحار الانوار، ج۲۶، صص۱۲۴-۱۲۵.
2.. بصائر الدرجات، ص۱۹۱، ش۳، مذکور در بِحار الانوار، ج۲۶، ص۱۲۶.
3.. بصائر الدرجات، ص۱۴۹، ش۱۵، مذکور در بِحار الانوار، ج۲۶، ص۳۷؛ قس: بصائر الدرجات، ص۱۵۹، ش۲۸.
4.. اَوائِل المَقالات، صص۳۶-۳۷، مذکور در بِحار الانوار، ج۲۶، صص۱۷۷-۱۷۸، ترجمۀ فرانسوی در: Sourdel, p. ۲۷۳ (قس: پانوشت ۶). مفید (همان) دو دیدگاه دیگر را نیز در میان امامیّه ذکر می‌کند: الف) امامان همواره، صرف نظر از آنچه خود می‌دانند، بر اساس ظَواهِر حکم می‌دهند؛ ب) آنها صرفاً طبق بَواطِن حکم صادر می‌کنند.
5.. مطالبی بسیار کهن در مورد این موضوع در بِحار الانوار، ج۲۶، صص۲۰۱-۲۲۲ گردآوری شده است.
