1.. ن.ک: اَمالی طوسی، ج۲، صص۵۶-۵۷؛ Kohlberg, "From Imāmiyya”, p. ۵۲۵ .

2.. بصائر الدرجات، ص۳۰۸، ش۴؛ الکافی، ج۱، ص۲۹۶، ش۱۳؛ ابن‌بابوَیه، الخِصال، نجف، ۱۳۹۱/۱۹۷۱، صص۶۱۱-۶۱۲، مذکور در بِحار الانوار، ج۴۰، ص۱۳۳. قس: احادیثِ راجع به علم امامان به اسم اعظم خدا (مثلاً در بِحار الانوار، ج۲۷، صص۲۵-۲۸ و منابعِ مذکور در آنجا).

3.. بصائر الدرجات، ص۳۰۷، ش۱؛ الاختصاص، ص۲۷۸، هر دو مذکور در بِحار الانوار، ج۲۶، صص۵۵-۵۶. همچنین ن.ک: مناقب آل ابی‌طالب، ج۱، صص۳۱۵-۳۱۶. سند دیگری که علی[[ع]] در نیام ( قِراب) شمشیر پیامبر[[ص]] پیدا کرد، و جَعفَر صادق [[ع]] آن را شبیه انگشت (مِثل الاِصبَع) توصیف کرده است، ظاهراً به موضوعات فقهی مربوط می‌شده؛ ن.ک: کتاب المحاسن، ج۱، صص۱۷-۱۸.

4.. بصائر الدرجات، صص۱۷۱-۱۷۲، ش۴، مذکور در بِحار الانوار، ج۲۶، ص۱۲۲.

1.. کتاب الغَیبة نعمانی، صص۳۵-۳۶؛ مناقب آل ابی طالب، ج۱، ص۲۵۷؛ قس: بِحار الانوار، ج۳۶، صص۱۹۲ به‌بعد.

2.. الکافی، ج۱، صص۲۷۹-۲۸۰، ش۱، مذکور در الزام الناصب، ج۱، ص۲۳. قس: اکمال الدین، صص۲۲۷ و ۶۳۰.

3.. الکافی، ج۱، ص۲۷۹، ش۱؛ کتاب الغَیبة نعمانی، ص۳۵. همچنین ن.ک: الکافی، ج۱، صص۲۸۱ـ۲۸۳، ش۴، مذکور در البرهان، ج۴، صص۵-۶؛ قس: بصائر الدرجات، ص۱۵۰، ش۱۷، الکافی، ج۱، صص۲۳۵-۲۳۶، ش۸. جهت ملاحظۀ مطالب بیشتر ن.ک:
Amir-Moezzi, Le guide divin, pp. ۱۶۷-۱۶۸, ۱۸۸-۱۸۹.

4.. الکافی، ج۱، ص۲۹۸، ش۳و ۴. به رغم آنکه منابع تصویری یکپارچه به دست نمی‌دهند، ظاهراً اصطلاح صَحیفَة مَختومَة مترادف با کِتاب مَختوم به کار می‌رود، و اصطلاح وَصیَّة نیز شکل کوتاه‌شدۀ وَصیَّة باطِنَة باشد، پس چهار نام مختلف برای یک سند واحد عنوان شده است. طبق نقلی، این سند (که در اینجا با تعبیر صَحیفَة مَختومَة مطرح شده) را حسن و حسین[[ع]] به اُمّ سَلَمَة دادند (بصائر الدرجات، ص۱۷۷، ش۱۰)؛ اما در گزارش دیگری، وَصیَّة باطِنَة یکی از سه چیزی است که حسین[[ع]] به دختر ارشد خود، فاطمه، سپرد، و دو چیز دیگر عبارت‌اند از وَصیَّة ظاهِرَة و همان کِتاب مَلفوف پیش‌گفته (بصائر الدرجات، ص۱۴۸، ش۹، مذکور در بِحار الانوار، ج۲۶، صص۳۵-۳۶، ج۴۶، ص۱۷). در جای دیگری گفته شده که وی دو چیز، یعنی کِتاب مَلفوف و وَصیَّة ظاهِرَة (بصائر الدرجات، ص۱۶۳، ش۳، ص۱۶۴، ش۶؛ الکافی، ج۱، ص۲۹۱، ش۶، صص۳۰۳-۳۰۴، ش۱)، یا تنها یک چیز، یعنی وَصیَّة ظاهِرَة، که گفته می‌شود در ضمن یک کِتاب مُدَرَّج (به همان معنای کِتاب مَلفوف) بوده (بصائر الدرجات، صص۱۴۸-۱۴۹، ش۱۲، ص۱۶۸، ش۲۴؛ الکافی، ج۱، ص۳۰۴، ش۲) را به دختر ارشد خود داده است.