امام صادق عليه السلامنيز به همين حقيقت ، تصريح كرده است . ۱ اين نشان مى دهد كه طمع او براى فريب دادن انسان در چنين موقعيتى فراوان است . انسان تنها ، زمينه مناسبى براى فريب است ؛ زيرا امكان پيروزى بر وى بيشتر است و طبيعى است كه دشمن در جايى سرمايه گذارى مى كند كه احتمال تأثير آن بيشتر باشد .
ويژگى دوم ، « افزايش جرئت » شيطان بر انسان تنهاست . تنهايى سبب مى شود كه جرئت شيطان براى فريب دادن انسان ، افزايش يابد . شيطان نسبت به انسان تنها ، بسيار دلير و بى باك است . امام باقر عليه السلام در اين باره مى فرمايد :
۰.إنَّ أجرَأَ مايَكونُ الشَّيطانُ عَلَى الإِنسانِ إذا كانَ وَحدَهُ . ۲
۰.دليرترين حالت شيطان نسبت به انسان ، هنگامى است كه تنها باشد .
دشمن ، هنگامى جرئت پيدا مى كند كه هدف خود را ضعيف و ناتوان و احتمال پيروزى خود را فراوان بيابد . انسان تنها ، همانند سرباز بازمانده اى است كه در نهايت ضعف و ناتوانى به سر مى برد .
ويژگى سوم ، « شدّت شتاب » شيطان نسبت به انسان تنهاست . وقتى شيطان كسى را تنها بيابد ، شتاب كرده ، لحظه اى درنگ نخواهد كرد . امام صادق (يا امام باقر عليهماالسلام) مردم را از پنج چيز نهى كرده اند كه يكى از آنها خلوت كردن است و در توجيه اين حكم فرموده است :
۰.فَإِنَّ الشَّيطانُ أسرَعُ مايَكونُ إلَى العَبدِ إذا كانَ عَلى بَعضِ هذِهِ الأَحوالِ . ۳
۰.زيرا شيطان در اين حالت ها بيشترين شتاب را نسبت به انسان دارد .