[۴.] ابو عبد الله بلخی
وی از اصحاب امام صادق علیه السلام است.۱ او كلامی در مذمّت برخی از صحابه از امام صادق علیه السلام میشنود و از آن تعجّب میكند. امام علیه السلام با بیان اخباری غیبی از خطاهای وی و ابراز كرامتی، به او هشدار می‌دهد كه اسرار را نباید فاش كند: «لَا تُذِیعُوا سِرَّنَا وَ لَا تُحَدِّثُوا بِهِ عِنْدَ غَیرِ أَهْلِهِ؛۲ سرّ ما را فاش نكنید و آن را پیش نااهلان نقل نكنید».
همچنین او در جلسهای به همراه داوود بن كثیر رقّی، ابو الخطّاب و مفضّل در حضور امام صادق علیه السلام بودند كه ابو النوا می‌آید وگزارش میكند كه ابو الخطّاب، به ابو بكر و عمر دشنام داده است. امام صادق علیه السلام با ابو الخطّاب، برخورد میكند و ابو الخطّاب سوگند یاد میكند كه چنین كاری نكرده است.۳
[۵.] احمد بن یعقوب بلخی
نام ابو الحسن احمد بن یعقوب بلخی در سند یك روایت نبوی صلی الله علیه و اله آمده است.۴ در این روایت، وی با پنج واسطه از انس بن مالك، فضایلی از امام علی علیه السلام را بیان داشته است. نام «ابوالحسن احمد بن یعقوب» در رجال و اسناد روایات شناخته شده، نیست.۵ متن روایت نیز چنانچه ناقلش انس بن مالک باشد، باورش دشوار است.
گفتنی است در نسخهای كه علّامه مجلسی از بشارة المصطفی در اختیار داشته، نام وی، «احمد بن یحیی بلخی» آمده است.۶
1.. الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۲۹۷ ـ ۲۹۸.
2.. همان، ص۲۹۹، ح۵.
3.. همان، ۲۹۷ ـ ۲۹۸.
4.. بشارة المصطفی، ص۱۳۸؛ الجواهر السنیّة، ص۲۷۴.
5.. مستدركات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۵۱۳، ش۱۸۶۵.
6.. بحار الأنوار، ج۳۹، ص۱۲۸ ـ ۱۲۹، ح۱۶.
