ه‍. بارانسکی،^۱ گ. بارتل‏درِس^۲ و دیگران؛ و از دانشگاه اوپسالا، گ. آندره؛^۳

نویسندگان: ده‏ها استاد زبان‎های سامی از دانشگاه‏های مختلف اروپا در نگارش اين واژه‏نامه سهیم بوده‏اند و نام نویسنده(گان) در ذیل مدخل‏ها درج شده است؛ در این میان، در مقدمه جلد ۱۵ به نام حدود ۳۰ نفر از نويسندگان همکار اشاره شده که پیش از پایان پروژه از دنیا رفته‏اند.

این نوع همکاری را در ویراست‏های کتاب گزنیوس و اندکی کمرنگ‏تر در دیگر قاموس‏های تورات عبری ملاحظه می‏کنیم. این در حالی است که اولاً هنوز کار گروهی در حوزه مطالعات قرآنی، جایگاه خود را پیدا نکرده است؛ ثانیاً در مواردی که کار گروهی انجام شده، تنها به همکاری تعدادی از کارشناسان همسطح محدود بوده است؛ مانند تیم نویسندگان المعجم فی فقه لغة القرآن و سرّ بلاغته. علاوه بر این، تمرکز نویسنده(گان) قاموس‏های قرآنی معاصر، تنها بر زبان عربی بوده است؛ و در این جهت حتی به گویش‏هایی که غیرفصیح نامیده می‏شوند کمتر توجه شده است. امروزه با تغییر جغرافیای زبان‎ها، اهميت لهجه‏ها و گويش‏هايی که احياناً شاذ خوانده می‏شدند، بيش از پيش نمايان شده است. اينها حلقه‏های ارتباطی عربیِ معیار با دیگر زبان‎های سامی را تشکیل می‏دهند. این گویش‏های قبایل حاشیه‏ای، گذرگاهی برای انتقال واژگان معرّب نیز بوده‏اند و بیشترین شباهت را به این کلمات در زبان مادر دارند.

۲. روش تاريخی

هنگامی که زبان‏شناسان با انبوهی از زبان‎های هم‏خانواده سامی روبه‎رو شدند،

محورهای مقایسه

۱. گستره زبان

پيچيده بودن شناخت قواعد حاکم بر تغييرات در زبان‎های سامی از يک سو، و تحولات رو به رشد مباحث نظری‏ زبان‏شناسی از سوی ديگر، قاموس‏نگاری متون مقدس را وارد مرحله دشواری کرده است؛ تا حدی که نگارش یک اثر مطلوب، تنها در گروِ کار گروهی است؛ گروهی متشکل از متخصصان رشته‏های مختلف زبان‎های سامی، کارشناسان متون باستانی و متخصصان دیگر که از ابعاد مختلف بر یک موضوع مشترک پرتو افکنند. نمونه کامل این همکاری را در عوامل نگارش TDOT می‏بینیم که از چهار گروه تشکیل شده‏اند:

الف) ویراستاران اصلی: پرفسور يوهانس بوتروک و پرفسور هلمر رینگرن، علاوه بر نگارش مدخل‏های متعدد، از ابتدای پروژه ويرايش علمی TDOT را بر عهده داشتند. همان‎طور که در معرفی کتاب گفته آمد، با فوت بوتروک در آوریل ۱۹۸۱، شاگردش یوزف فابری، به یاری رینگرن شتافت؛

مشاوران فنی: علاوه بر تیم مشاور که در ادامه خواهد آمد، گروه از مشورت سه دانشمند برجسته، یان برگمان^۱ (مصرشناس)، اوسوالت لورتس^۲ (متخصص متون اوگاریت) و ولفرام فرایهر^۳ (کارشناس متون أکدی) استفاده کرد؛

تیم مشاور و ویراستار علمی: این گروه از ویراستاران، به طور خاص از دو دانشگاه بن^۴ و اوپسالا^۵ در پروژه همکاری داشته‏اند. از دانشگاه بن، استادانی چون لامبرتی ژلینیسکی،^۶