باشد و معرفی دقیقتر آن به طور قطع برای مباحث زبانشناسی عربی نیز قابل استفاده خواهد بود. آنچه در پی میآید، تنها برداشتهای اولیه است. به هر جهت، برخی از ویژگیهای این کتاب عبارتاند از:
الف) توجه به تمام اجزای کلام، از حرف تا کلمه. تمام ۲۲ حرف عبری، در ابتدای هر بخش مورد تحلیل تطبیقی با زبانهای سامی قرار گرفته، و این روند برای حروف اضافه، حروف ربط و دیگر اجزای کلام نیز تکرار شده است؛
ب) کدگذاری تمام کلمات تورات عبری: همه واژگان، بهترتیب الفبایی دارای کد و شماره مجزا هستند. حالتهای صرفی یک ریشه فعلی در ذیل یک شماره آمدهاند. البته اسامی خاص که مشابه الگوی صرفی افعال هستند، کد مستقلی دارند. استفاده از این زبان فنی، گستره عظیم این پژوهش را منسجم ساخته و دسترسی به انبوهی از مطالب را آسان کرده است؛
پ) رویکرد تاریخی به زبان: هرچند این رویکرد پیشتر با آشنایی غربیان از زبان سانسکریت شکل گرفته بود، در حوزه زبانهای سامی بیتردید گزنیوس جزو پیشگامان این مطالعات در ابتدای قرن نوزدهم است. ازاینرو نویسندگان واژهنامه BDB او را پدر قاموسنگاری عبری نوین لقب دادهاند (BDB, p. vii)؛
ت) کتاب دربردارنده بیش از دوازده هزار مدخل است که با א / Aleph / الف آغاز میشود و با תתני / tatnai / «تتنای»۱ پایان مییابد؛
ث) مصداق گفته «خیر الکلام قل و دلّ» میباشد و فاقد هر گونه درازنویسی و تکرار است؛
ج) فراوانی معادلهای عربی در سراسر کتاب، آن را به عنوان منبعی حاصلخیز برای پژوهشگران زبان عربی قرار داده است و بلکه هیچ محقق زبان عربیای از آن بینیاز نیست.
