سیل، آربری، صفارزاده، شاکر و قرایی «صبغه» را Baptisim ترجمه کردهاند. از مکتب اورشلیم نیز مترجم عبری قرآن آقای اوری روبین، این واژه را טְבִילָה / ṭebilāh که غسل یهودیان است و معادل تعمید مسیحیان میباشد، ترجمه کرده است. وی در پاورقی بهاجمال آورده که مفسران معتقدند این آیه به مراسم تعمید مسیحیان اشاره دارد که جایگزین سنت ختنه در یهودیت شده بود. در ادامه ضمن ارائه نظر مختار، نقطه ضعف این دیدگاه نیز بررسی خواهد شد.
اما ادعای لوکزنبرگ بهکلی متفاوت است. وی معتقد است با توجه به متن قرآن و آیات مشابه با این مضمون، قرائت صحیح «صُنعَة الله» است. به عبارتی، شکل اصلی آیه چنین بوده است: «صُنعةَ اللهِ ومن أحسنُ مِن الله صُنعةً». وی در یک پاورقی به تناسب موضوع به آن اشاره کرده، و البته در پایان این وعده را داده که در آینده اثر مستقلی را به آن اختصاص خواهد داد. خلاصه توضیحات وی چنین است: آیه پیش از «صبغه» با دو وصف «سمیعٌ علیمٌ» برای خداوند به پایان رسیده است؛ و آیه بعد، یعنی آیه «صبغه»، به عنوان تعلیلی بر آن ذکر شده است. خداوند علیم است، چون در صُنع و آفرینش بیهمتاست: «ومن أحسن من الله صُنعة». علاوه بر اینکه در آیه ۱۴۰ نیز تأییدی بر این قرائت مشاهده میشود و آن عبارت «أنتم أعلم أم الله» است. مقایسه آن با زوج سوره مائده، آیه ۵۰ (ومَن أحسن مِن الله حکماً) نیز فهم این قرائت را موجه میکند؛ با این توضیح که «حُکماً» در این آیه نه به معنایی در بافت عربی، یعنی «تصمیم گرفتن، داوری کردن» باشد، همانطور که پارِت، بِلشر و بِل پنداشتهاند؛ بلکه در برداشت آرامی ـ سریانی آن باشد که به معنای دانش و علم است.۱ آنچه را لوکزنبرگ بهاجمال آورده، نمیتوان ارزیابی کرد و باید منتظر تحلیل کامل وی بود.
