«تعمید زردرنگ» مسیحیان نهی شده و مسلمانان به «تعمید با رنگ خدایی» دعوت شده‏اند؛^۱ اما همان‎طور که ابن‏عاشور در التحریر والتنویر گفته آب تعمید همواره بدون رنگ بوده است،^۲ و مطرح کردن «رنگ زرد» نه‎تنها مؤیدی ندارد، که سنت یهودی و مسیحی بر خلاف آن است. در مقابل، گروه سوم که به ساختگی بودن روایت افزودگی رنگ زرد به آب تعمید واقف بودند، با تغییر در معنای پایه‏ای «صبغ» تلاش کردند آن را با «تعمید» سازگار کنند. مطابق ادعای ایشان، معنای پایه‏ای «صبغ» صرفاً «فرو بردن شیء در مایع» است، نه «رنگ کردن»؛ هرچند «فروبردن در مایع» می‏تواند با تغییر نیز همراه باشد. در این صورت، «صبغ» با «تعمید» مرتبط خواهد بود؛ چه اینکه هر دو به معنای «فرو بردن / رفتن در آب» هستند، و «صبغة الله» را ‏باید «تعمید الهی» ترجمه کرد.^۳ اکنون در ارزیابی این نظریه به‎اجمال باید گفت بررسی این واژه در زبان‎های سامی چون عبری، آرامی و سریانی، عکس مدعای ایشان را نشان می‏دهد. به عبارتی معنای پایه‏ای «صبغ» در این زبان‎ها، همان «رنگ کردن» است (نک. ادامه).

اما گروه چهارم، دخیل بودن واژه را مسلم دانسته و «صبغة الله» را «تعمید الهی» ترجمه کرده است. از شرق‏شناسان می‏توان به آرتور جفری اشاره کرد.^۴ در میان مترجمان فارسی، بهبودی «صبغة الله» را «تعمید الهی» ترجمه کرده است. از مترجمان انگلیسی نیز جورج

پاسخ‏های داده‎شده را می‏توان در پنج گروه دسته‏بندی کرد:

الف) بیشتر مفسران: «صبغة الله» به معنای «رنگ خدا» و در سیاق «دین الله»، «فطرةَ الله» و «سنّةَ الله» است؛ ^۱

ب) برخی همچون زمخشری، بیضاوی و فخر رازی: با تغییر در تعریف «تعمید»، کوشیده‎اند معنای آن را با «صبغة» همسو کنند.

پ) مقاله «تعمید یا رنگ»: تغییر در معنای «صبغ» برای ایجاد ارتباط با «تعمید»؛

ت) برخی شرق‏شناسان و مترجمان قرآن: «صبغه» واژه دخیل است و باید آن را «تعمید» ترجمه کرد؛

ث) لوکزنبرگ: با توجه به فضای آیات مرتبط، پیشنهاد قرائت «صُنعة اللّٰه» به جای «صبغة اللّٰه».

گروه نخست، یا توجهی به تعمید مسیحیان نداشته‏اند و یا اساساً میان آن دو ارتباطی قائل نبوده‎اند. به نظر ایشان معنای متبادر از «صبغ»، رنگ می‏باشد. گروه دوم و سوم که به نوعی دغدغه مطالعات تطبیقی در آنها دیده می‏شود، هر یک برعکس دیگری با ایجاد تغییراتی تلاش کرده‏اند میان «صبغة» و «تعمید» توازن و ارتباط ایجاد کنند. طیف زمخشری و بیضاوی، به روایتی از ابن‎عباس استناد کرده‏اند که مطابق آن ابن‏عباس گفته مسیحیان در آب تعمید، رنگ زردی می‏افزودند و با آب زردرنگ تعمید می‏کردند و به آن «المعمودیه» می‏گفتند. در این صورت، این دو واژه ارتباط روشنی خواهند داشت. به عبارتی در این آیه از