معرفی میکند.
این نکته نیز مخفی نیست که بر اساس تعلیم قرآنی بهترین دعا در حال «تضرع» و «خفیه» و قرین اخلاص و به دور از ناامیدی از رحمت پروردگار به اجابت نزدیک میشود.۱ و بر دعا به واسطه اسمای حسنای الهی نیز تأکید شده است: (وَلِلَّهِ ٱلْأَسْمَاءُ ٱلْحُسْنَىٰ فَادْعُوهُ بِهَا).۲ این در حالی است که نمیتوان از نقش زمان در تأثیرگذاری دعا نیز چشم پوشید. امام کاظم علیه السلام در دعای هنگام خواب میفرماید: «و انبهنی لأحب الساعات الیک لادعوک فیها فتستجیب لی و أسألک فتعطینی و أستغفرک فتغفر لی».۳
علامه طباطبایی در عبارتی روشن، برای اسم - به ویژه اسم اعظم - در شرایط فراهم بودن مقدمات استجابت دعا اثر مستقیم قائل است. ایشان میفرماید: «كسى كه دست از تمامى وسایل و اسباب برداشته و در حاجتى از حوایجش به پروردگارش متصل شود، در حقيقت متصل به حقيقت اسمى شده كه مناسب با حاجتش است، در نتيجه آن اسم نيز به حقيقتش تاثير كرده و دعاى او مستجاب مىشود، اين است حقيقت دعاى به اسم، و به همين جهت خصوصيت و عموميت تاثير، بر حسب حال آن اسمى است كه حاجتمند به آن، تمسك جسته است، پس اگر اين اسم، اسم اعظم باشد تمامى اشياء، رام و به فرمان حقيقت آن شده، و دعاى دعاكننده بطور مطلق و در همه جا مستجاب میشود».۴ جای این سؤال نسبت به عبارت ایشان باقی است که اتصال به حقیقت مناسب با حاجت آیا به معنای قول به تأثیر استقلالی اسماء است؟ یا آنکه به معنای خواندن خدا و درخواست از خدا
