خواستند که فرماندهی برای آنها معیّن کند تا با دشمنان بجنگند و خداوند، طالوت را برای آنها برگزید. این داستان به صورت مفصّل در قرآن ذکر شده است؛ ولی نام این پیامبر الهی، بیان نشده است. البتّه در تواریخ، نام این پیامبر الهی، اشموئیل۱ ذکر شده است.
همچنین در قرآن به جمعیتی اشاره شده است که خداوند دو پیامبر به سوی آنها فرستاد و آنها این دو پیامبر را تکذیب کردند. سپس خدای متعال، پیامبر سومی را به سوی آنها فرستاد. در این جا نیز نام این پیامبران بیان نشده است:
۰.(إِذ أَرسَلنا إِلَیهِمُ اثنَینِ فَکَذَّبُوهُما فَعَزَّزنا بِثالِثٍ.۲
۰.آن گاه که دو نفر به سوى آنها فرستادیم. پس آنها را تکذیب کردند و ما [آن دو را] با فرستاده سومى تقویت نمودیم).
در پایان این بخش، لازم است به این نکته توجّه شود که در قرآن از افرادی یاد شده است که در نبوّت آنها تردید وجود دارد و معلوم نیست این افراد پیامبر الهی باشند. در حقیقت، دلیل قطعی بر پیامبر بودن آنها نداریم. مثلاً در جریان موسی علیه السلام، به جوان‌مردی اشاره شده که با موسی هم‌سفر بوده است. قرآن در باره او می‌فرماید:
۰.(وَ إِذ قالَ مُوسى لِفَتاهُ لا أَبرَحُ حَتَّى أَبلُغَ مَجمَعَ البَحرَینِ أَو أَمضِیَ حُقُبا.۳
۰.و آن گاه [را به یاد آور] که موسى [فرزند عمران، پیامبر بنى اسرائیل] به شاگردش [یوشع فرزند نون، وصىّ خودش] گفت: من از رفتن باز نمی‌ایستم تا به محلّ تلاقى دو دریا برسم یا مدّت مدیدى راه بپیمایم).
همچنین قرآن از افرادی مثل ذو القرنین نام برده است که دلیلی بر پیامبری آنها نداریم.۴
۶. ایمان به زندگی پس از مرگ
اعتقاد به زندگی پس از مرگ و روزی که اعمال انسان در ترازوی حساب قرار می‌گیرد، در
