۰.(المُؤمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ.۱
۰.مؤمنان، همگى به خدا و فرشتگان او و کتاب‌های او و فرستادگان او ایمان آوردهاند).
در این آیه شریف، ابتدا ایمان به کتاب‌های آسمانی و پس از آن، ایمان به پیامبران الهی مطرح شده است. کتاب‌های آسمانی، کتاب‌هایی هستند که از ناحیه خداوند، به وسیله فرشتگان الهی بر پیامبران نازل شده‌اند. بر اساس این آیه، اهل ایمان کسانی هستند که به تمام کتاب‌های آسمانی ایمان دارند؛ یعنی از نخستین کتابی که خداوند برای پیامبری از پیامبرانش فرستاده تا آخرین کتاب آسمانی که قرآن نام دارد، همه را قبول دارند.
از سویی اهل ایمان، به تمام پیامبران الهی ایمان دارند و در اعتقاد به انبیای الهی، میان پیامبران تفاوت نمی‌گذارند و همه را می‌پذیرند:
۰.(لا نُفَرِّقُ بَینَ أَحَدٍ مِن رُسُلِهِ.۲
۰.[و گفتند:] میان هیچ یک از فرستادگان او تفاوت نمىگذاریم).
بر خلاف یهود و نصارا که به برخی از پیامبران ایمان آوردند و به برخی ایمان نیاوردند، مؤمنان حقیقی میان پیامبران الهی تفاوت نمی‌گذارند و به همه آنها ایمان دارند.
قرآن کریم در آیات متعدّدی بر لزوم ایمان به تمام کتاب‌های آسمانی و انبیای الهی تأکید کرده است. این آیات، دو دسته اند: در برخی آیات، از پیامبران الهی که ایمان به رسالت آنها واجب است، نامی آورده نشده و بر ایمان به آنان، به صورت کلّی تأکید گردیده است. در دو آیه، از تعبیر (فَآمِنُوا بِاللهِ وَ رُسُلِه)۳ استفاده شده که بر اساس آنها، ایمان به تمام پیامبران الهی واجب است. در گروه دیگری از آیات، نام برخی از پیامبران الهی که ایمان به رسالت آنها واجب است نیز بیان شده است:
۰.(قُولُوا آمَنَّا بِاللهِ وَ ما أُنزِلَ إِلَینا وَ ما أُنزِلَ إِلى إِبراهیمَ وَ إِسماعیلَ وَ إِسحاقَ وَ یَعقُوبَ وَ الأَسباطِ وَ ما أُوتِیَ مُوسى وَ عیسى وَ ما أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِن رَبِّهِم لا نُفَرِّقُ بَینَ أَحَدٍ مِنهُم وَ
