هر چه انسان در امانتداری قوی‌تر باشد، صداقت او در زندگی زیادتر خواهد شد. امام علی علیه السلام می‌فرماید:
۰.إذَا قَوِیَتِ الأمانَةُ کَثُرَ الصِّدقُ.۱
۰.هر گاه امانتداری تقویت شود، صداقت [و درستی] افزون می‌گردد.
مسلمان، موظّف است در باره امانت‌های دیگران نهایت دقّت را به کار گیرد و به بهترین شکل، وظیفه امانتداری را رعایت کند. اهمّیت امانتداری به اندازه‌ای است که در فرهنگ اسلامی، خیانت کردن در امانتِ هیچ کس روا نیست. حتّی اگر انسان ناشایستی، به مسلمانی اعتماد کند و امانتی نزد او بسپارد، اسلام اجازه خیانت در چنین امانتی را نمی‌دهد، یا حتّی آن که از کسی زیان دیده است، چنانچه امانتی را از آن کس (زیان زننده) در نزدش به امانت گذاشتند، باید حقّ امانتداری را به جا آورد و نباید بدی او را با خیانت در امانت او جبران کند. پیامبر خدا صلی الله علیه و اله در این باره می‌فرماید:
۰.لا تَخُن مَن خانَکَ فَتَکُونَ مِثلَه.۲
۰.به کسی که به تو خیانت کرده است، خیانت نکن که تو نیز چون او خواهی بود.
امانتداری، از وظایفی است که انسان در انجام آن، نسبت به خوبان و بدان، به یک اندازه مسئولیت دارد و کوتاهی در ادای آن، نسبت به هیچ کس جایز نیست. به طور کلّی، اسلام در امانتداری، وفا به عهد و پیمان، و نیکی به پدر و مادر، مسئولیت مسلمان را نسبت به نیکان و بدان، یکسان قرار داده است و مسلمان در انجام این امور، نباید بین خوبان و بدان تفاوت قائل شود. امام باقر علیه السلام می‌فرماید:
۰.ثَلاثٌ لَم یَجعَلِ اللَّهُ عزّ و جل لِأحَدٍ فِیهِنَّ رُخصَةً: أداءُ الأمانَةِ إلَى البَرِّ وَ الفاجِرِ وَ الوَفاءُ بِالعَهدِ لِلبَرِّ وَ الفاجِرِ وَ بِرُّ الوالِدَینِ بَرَّینِ کانا أو فاجِرَینِ.۳
