طبرسی در تفسیر مجمع البیان در این باره می‌نویسد:
۰.امانت‌ها، دو قسم اند: امانت‌هاى خدا و امانت‌هاى بندگان. امانت‌هاى خدا، عبادات هستند، مثل روزه و نماز و غسل. امانت‌هاى بندگان، عبارت اند از ودیعهها، عاریهها، اجناسى که داد و ستد می‌شوند، شهادت‌ها و اموری از این دست.۱
ایمان، انسان را به امانتداری وادار می‌کند و مؤمنان، کسانی هستند که برای هر نوع امانتی که به ایشان سپرده شود، امانتدارند و در نگهداری از آن خیانت نمی‌ورزند. این ویژگی، از صفات مهمّ اهل ایمان است که افزون بر آیه شریف، در احادیث فراوانی بر آن تأکید شده است. از نگاه احادیث، ایمان با خیانت در امانت، سازگاری ندارد و چنانچه کسی امانتدار خوبی نباشد، از اهل ایمان فاصله خواهد داشت. پیامبر خدا صلی الله علیه و اله در این خصوص می‌فرماید:
۰.لا إیمانَ لِمَن لا أمانَةَ لَهُ.۲
۰.ایمان ندارد کسی که امانتدار نیست.
اهمّیت امانتداری در اسلام، به اندازه‌ای است که از نگاه پیامبر خدا صلی الله علیه و اله، خیانتکار در امانت‌های مردم، بر آیین اسلام نخواهد بود و مورد خشم پروردگار قرار خواهد گرفت. پیامبر صلی الله علیه و اله در این باره می‌فرماید:
۰.مَن خانَ أمانَةً فِی الدُّنیا وَ لَم یَرُدَّها إلَى أهلِها ثُمَّ أدرَکَهُ المَوتُ ماتَ عَلَى غَیرِ مِلَّتِی وَ یَلقَى اللَّهَ وَ هُوَ عَلَیهِ غَضبانُ.۳
۰.کسی که در دنیا به امانتی خیانت کند و آن را به صاحبش برنگرداند و مرگش فرا رسد، بر غیر دین من مرده است و با خدا در حالی دیدار می‌کند که بر او خشمگین است.
بر اساس برخی احادیث، شناسه اهل ایمان و ملاک تشخیص مسلمان واقعی، میزان
