اینها همه مصادیق حیات طیّبه هستند. جامع این مصادیق، عبارت است از آسودگی و کامیابی دائمی که در دنیا و آخرت پایدار باشد.
بنا بر این، حیات طیّبه آن حیاتی است که در دنیا و آخرت برای انسان لذّت‌بخش باشد. البتّه زندگی دنیا با سختی‌ها و مشکلات آمیخته است و همگان با فراز و نشیب‌های گوناگون زندگی رو به رو می‌شوند. خداوند، راحتی مطلق را در بهشت قرار داده و زندگی مادّی را آمیخته‌ای از راحتی و ناراحتی مقرّر فرموده است. کسی که از حیات طیّبه برخوردار گردد، در سختی و ناراحتی‌های دنیا نیز زیبایی می‌بیند، چنان که بانوی کربلا، زینب کبرا علیها السلام، با وجود مصیبت‌های کربلا و مشکلات مسیر شام، هرگز زبان به شکایت نگشود و از پیشامدی گلایه ننمود و زمانی که ابن زیاد پرسید: کار خدا را نسبت به برادر و خاندانت چگونه دیدى؟ فرمود:
۰.ما رَأیتُ إلَّا جَمِیلًا هَؤُلاءِ قَومٌ کَتَبَ اللَّهُ عَلَیهِمُ القَتلَ فَبَرَزُوا إلَى مَضاجِعِهِم.۱
۰.من جز زیبایى ندیدم. آنها گروهى بودند که خداوند، شهادت را برایشان مقرّر کرد و آنان نیز به آرامگاه خویش شتافتند.
تفاوت مؤمن با غیر مؤمن در این است که مؤمن، تمام افعال خدا را زیبا می‌بیند و در چشم او نازیبایی در کارهای خداوند دیده نمی‌شود. مؤمن در سختی و تلخی زندگی، مقاومت می‌کند و به مقدّرات الهی، خشنود است. او مشکلات زندگی را از آن جهت که خداوند مقدّر فرموده است، زیبا می‌بیند و زبان به شکایت باز نمی‌کند، همواره ذکر خدا بر لب دارد و پروردگار را سپاس می‌گوید. امام صادق علیه السلام در مناجات با خداوند می‌فرماید:
۰.اللَّهُمَّ إن أدخَلتَنِی الجَنَّةَ فَأنتَ مَحمُودٌ وَ إن عَذَّبتَنِی فَأنتَ مَحمُودٌ یا مَن هُوَ مَحمُودٌ فِی کُلِّ خِصالِهِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افعَل بِی ما تَشاءُ فَأنتَ مَحمُود.۲
۰.خداوندا! اگر مرا به بهشت در آوری، ستوده‌ای و اگر مرا عذاب دهی، باز هم ستوده‌ای. ای آن که در همه ویژگی‌هایش ستوده است! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست و برای من، آنچه را می‌خواهی، انجام ده، که تو ستوده‌ای.
