گرگ، از چپ و راستِ او از هم شکافته می‌شدند.۱
در مقابل، افراد بی‌ایمان که به پناهگاه امن الهی راه ندارند، در شرایط دشوار زندگی، در معرض آسیب‌های روحی و روانی قرار می‌گیرند. فشار مشکلات زندگی به قدری بر اینان گران می‌آید که به بیمارهای روحی و افسردگی شدید مبتلا می‌گردند و در برخی موارد به خودکشی و نابودی خود اقدام می‌کنند. انسان برای زندگی مناسب و مطلوب، به امنیّتی نیاز دارد که حاصل آن، آرامش روحی و روانی باشد. بدون تردید، با قانون، جریمه، زندان و امکانات رفاهی فراوان، نمی‌توان چنین امنیّتی را به انسان هدیه داد. آنچه بشر را به امنیّت و آرامش کامل می‌رساند، ایمان به خداوند است. امیر مؤمنان علیه السلام در بیان رابطه ایمان و امنیّت می‌فرماید:
۰.آمِن تَأمَن.۲
۰.ایمان بیاور تا در امان بمانی.
همچنین در جایی دیگر فرموده است:
۰.مَن آمَنَ أمِنَ.۳
۰.هر که ایمان آورد، در امان می‌ماند.
امام علی علیه السلام در حدیثی دیگر، احسان به مردم را در کنار ایمان، به عنوان عامل دستیابی به آرامش، بیان نموده است:
۰.ما مِن شَیءٍ یَحصُلُ بِهِ الأمانُ أبلَغُ مِن إیمانٍ وَ إحسانٍ.۴
۰.با هیچ چیزی به اندازه ایمان و احسان (نیکوکاری)، امنیّت حاصل نمی‌شود.
امیر مؤمنان علیه السلام در برخی از احادیث، به نقش ایمان در امنیّت اخروی، به صورت ویژه اشاره نموده است. بر اساس این احادیث، کسی که به خدا ایمان آورد، در زندگی جاودان اخروی، در امنیّت و آرامش خواهد بود. امام علیه السلام در این باره می‌فرماید:
