سختی‌ها و مصیبت‌ها، اضطراب انسان از بین برود.
دل انسان، در جستجوی حقیقت، در تکاپو و اضطراب است و وقتی به حقیقت می‌رسد، اطمینان و آرامش می‌یابد و قرار می‌گیرد. آرامش دل، در گرو دست یافتن به حق و حقیقت است. امام صادق علیه السلام می‌فرماید:
۰.إنَّ القَلبَ یَتَلَجلَجُ فِی الجَوفِ یَطلُبُ الحَقَّ فإذا أصابَهُ اطمَأنَّ وَ قَرَّ.۱
۰.همانا دل در درون [آدمی] به دنبال حق می‌گردد و چون به آن رسید، آرام و قرار می‌گیرد.
امام علیه السلام سپس این آیه را تلاوت فرمود:
(فَمَن یُرِدِ اللّٰهُ أن یَهدِیَهُ یَشرَح صَدرَهُ لِلإسلامِ.۲
۰.پس کسى که خدا بخواهد او را [به خاطر پیشینه نیکش] هدایت نماید، سینه او را براى [پذیرش] اسلام مىگشاید).
کسی که خدا بخواهد او را هدایت کند، بر ظرفیت دلش می‌افزاید و به توان او برای درک حقایق فزونی می‌بخشد. در این صورت، انسان احساس می‌کند برای پذیرفتن حق و سر نهادن در برابر حقایق، توان بیشتری دارد. پس اگر خداوند بخواهد کسی را هدایت کند، به او شرح صدر می‌دهد. به این ترتیب، ظرفیت او برای پذیرش حقایق، افزایش می‌یابد و در اثر پذیرفتن حقایق، هدایت می‌گردد و به آرامش می‌رسد.
شرح صدر، سبب آرامش دل میشود. کسی که دچار تنگی سینه باشد و ظرفیت پذیرش حق در او اندک باشد، دلش آرام و قرار ندارد و همواره در اضطراب و تردید به سر می‌برد. تا زمانی که دل، با ایمان بیگانه باشد، در اضطراب و ناآرامی است و به محض پیوند با ایمان، به آرامش می‌رسد. امام صادق علیه السلام می‌فرماید:
۰.إنَّ القَلبَ لَیَتَرَجَّجُ فِیما بَینَ الصَّدرِ وَ الحَنجَرَةِ حَتَّى یُعقَدَ عَلَى الإیمانِ فَإذا عُقِدَ عَلَى الإیمانِ قَرَّ وَ ذَلِکَ قَولُ اللَّهِ عزّ و جل: (وَ مَن یُؤمِن بِاللّٰهِ یَهدِ قَلبَهُ).۳
