سپس فرمود:
۰.لا تَحمِلُوا عَلَى صاحِبِ السَّهمِ سَهمَینِ وَ لا عَلَى صاحِبِ السَّهمَینِ ثَلاثَةً فَتَبهَضُوهُم ثُمَّ قالَ کَذَلِکَ حَتَّى یَنتَهِیَ إلَى السَّبعَة. ۱
۰.به کسی که یک بهره دارد، دو بهره بار مکنید و به کسی که دو بهره دارد، سه بهره بار مکنید، که در این صورت، بر آنان فشار وارد می‌آورید. و همین سان است تا به هفت بهره برسد.
بنا بر این، اجبار دیگران برای رسیدن به مراتب بالای ایمان، ثمری نخواهد داشت و ممکن است موجب از دست رفتن بهره ایمانی آنها گردد. خداوند نیز در قرآن، پیامبر خود را از مجبور ساختن مردم به ایمان و اسلام اجباری، نهی فرموده است:
(وَ ما أنتَ عَلَیهِم بِجَبَّارٍ فَذَکِّر بِالقُرآنِ مَن یَخافُ وَعیدِ.۲
۰.و تو بر آنها مسلّط نیستى [که به ایمان و تسلیمشان وا دارى]. پس به وسیله این قرآن، به کسى که از تهدید من بیم دارد، تذکّر ده).
۳. دعوت کردن با نرمش و مدارا
کسی که به مراتب عالی ایمان دست می‌یابد، باید زمینه رشد معنوی دیگران را فراهم آورد و کاری کند تا دیگران نیز به مراتب بالای ایمان راه یابند. برای این منظور، نخست باید به استعداد و ظرفیت‌‌ها توجّه کند و پس از آن که ظرفیت و استعداد درجه بالاتر در کسی احراز شد، با روش مناسب و شایسته، او را به پلّه بالاتر راه‌نمایی کند تا در نهایت، راه رسیدن به مراتب عالی ایمان برای او باز شود.
بر اساس احادیث، دعوت ایمانی، زمانی به ثمر می‌نشیند که توان روحی دعوت‌شدگان رعایت گردد و بر اساس ظرفیت معنوی ایشان، با ملایمت و نرمی صورت گیرد. اگر در دعوت دیگران به مراتب بالای ایمان، به توان و ظرفیت روحی افراد توجّه نشود و با به کارگیری روش‌های تند و خشن، فراتر از توان به آنها تحمیل گردد، آثار نامطلوبی در زندگی
