واقع نزدیک است، نباید از دیگران برائت بجوید و برخورد حذفی صورت دهد.۱
قرآن کریم، حتّی اجازه نمی‌دهد به کسی که به همفکری با مسلمانان اقرار می‌کند، بدبین بود و او را از اسلام خارج دانست. در برخی از جنگ‌های صدر اسلام، گروهی از کافران در صحنه نبرد، تسلیم می‌شدند و اظهار اسلام می‌کردند. گروهی از جنگجویان، برای به چنگ آوردن غنیمت و اسیر بیشتر، گفته آنان را نادیده می‌گرفتند و آنان را مسلمان به شمار نمی‌آوردند. قرآن از چنین برخوردی نهی کرده و اجازه نمی‌دهد با کسی که خود را از مسلمانان می‌داند، برخورد حذفی صورت گیرد و از او برائت جسته شود. از این رو خطاب به مؤمنان می‌فرماید:
(یا أیُّها الَّذینَ آمَنُوا إذا ضَرَبتُم فی سَبیلِ اللّٰهِ فَتَبَیَّنُوا وَ لا تَقُولُوا لِمَن ألقى إلَیکُمُ السَّلامَ لَستَ مُؤمِناًً تَبتَغُونَ عَرَضَ الحَیاةِ الدُّنیا فَعِندَ اللّٰهِ مَغانِمُ کَثیرَةٌ.۲
۰.اى کسانى که ایمان آوردهاید! هنگامى که در راه خدا [براى جهاد] سفر کردید، خوب بررسى نمایید و به کسى که به شما سلام می‌دهد [و اظهار اسلام می‌کند]، مگویید: مؤمن نیستى، که بخواهید [به این بهانه او را بکشید تا] متاع زندگى دنیا را بطلبید، در حالى که در نزد خداوند، غنیمتهاى فراوان است).
با توجّه به این که قرآن، در باره اظهار اسلام دیگران، به کنار نهادن بدبینی دستور می‌دهد، بیزاری از کسانی که در درجات پایین ایمان قرار دارند، به طریق اولی ناپسند و بر خلاف روش قرآن است.
