می‌کنند و این میراث الهی را ارج نمی‌نهند. آنها توجّه ندارند که لازمه زندگی خوب در دنیا و کامیابی در آخرت، عمل به کتاب زندگی است. کسی که خواهان سعادت دنیا و آخرت است، باید با خدا معامله کند و معامله کردن با خدا، عمل کردن به کتاب اوست. در این صورت، خداوند، دنیا و آخرت او را آباد می‌کند، چنان که در قرآن می‌فرماید:
(مَن کانَ یُریدُ ثَوابَ الدُّنیا فَعِندَ اللّٰهِ ثَوابُ الدُّنیا وَ الآخِرَةِ.۱
۰.هر کس پاداش دنیا را بخواهد، پاداش دنیا و آخرت در نزد خداست).
عدّه‌ای از میراثداران قرآن، با پاسداری نکردن از این میراث گران‌بها و کوتاهی در عمل به احکام آن، سعادت خویش را به تباهی می‌کشانند و در حقّ خویش ستم روا می‌دارند.
از سوی دیگر، قرآن، کسانی را که در اثر کوتاهی در پاسداری از میراث گران‌بهای الهی، به خود ظلم کرده‌اند، در کنار میانه‌روان و پیشتازان امّت، برگزیده خداوند به شمار می‌آورد. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که: به راستی، چرا خداوند در قرآن، کسانی از امّت پیامبر صلی الله علیه و اله را که اهل معصیت و نافرمانی هستند و در پاسداری از قرآن کوتاهی می‌کنند، برگزیده خود خوانده و آنها را در ردیف پیشتازان ذکر نموده است؟ به بیان دیگر، کسی که در پاسداری از میراث الهی کوتاهی کرده است، چگونه برگزیده خداوند و مصداق آیه (الَّذِینَ اصطَفَینا مِن عِبادِنا) است؟
در پاسخ این پرسش، به دو نکته باید توجّه داشت:
اوّلاً خداوند در این آیه، گنهکاران و ستمکاران به خویش را برگزیده خود بیان نفرموده است؛ بلکه مجموع امّت اسلامی را برگزیده خود خوانده است. در حقیقت، این امّت اسلامی که به پیامبر خاتم صلی الله علیه و اله منسوب هستند، امّت برگزیده خدا هستند، چنان که قرآن در جایی دیگر می‌فرماید:
(کُنتُم خَیرَ أُمَّةٍ أُخرِجَت لِلنَّاسِ تَأمُرُونَ بِالمَعرُوفِ وَ تَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ وَ تُؤمِنُونَ بِاللّٰهِ.۲
