۰.(وَ لا تَمشِ فِی الأرضِ مَرَحاً.۱
۰.در زمین، متکبّرانه راه مرو).
و در جای دیگر می‌فرماید:
۰.(وَ اقصِد فی مَشیِکَ.۲
۰.و در راه رفتنت معتدل باش).
۸. وظیفه چهره
مؤمن وظیفه دارد در هنگام نماز، چهره خود را به خاکِ بندگی بساید و در برابر پروردگار به خاک افتد. بنا بر این، وظیفه ایمانی چهره، سجده در برابر خداوند است. امام صادق علیه السلام در باره وظیفه چهره می‌فرماید:
۰.وَ فَرَضَ عَلَى الوَجهِ السُّجُودَ لَهُ بِاللَّیلِ وَ النَّهارِ فِی مَواقِیتِ الصَّلاةِ فَقالَ (یا أیُّها الَّذِینَ آمَنُوا ارکَعُوا وَ اسجُدُوا وَ اعبُدُوا رَبَّکُم وَ افعَلُوا الخَیرَ لَعَلَّکُم تُفلِحُون).
۰.[خداوند] بر چهره واجب ساخته که شب و روز، در اوقات نماز، برای او به خاک افتد و فرموده است: (ای کسانی که ایمان آورده‌اید! رکوع و سجود به جای آورید و پروردگارتان را بندگی کنید و کار نیک انجام دهید. باشد که رستگار شوید).
۹. وظایف مشترک اندام‌ها
خداوند، برخی وظایف را بر اندام‌های گوناگون بدن، واجب ساخته است، به طوری که برای انجام آنها، اندام‌های مختلف بدن باید با یکدیگر همکاری کنند. مثلاً در هنگام نماز، اندام‌هایی مانند چهره، دست و پا باید به کار گرفته شوند تا مؤمن به وظیفه ایمانی خود عمل کند. از این رو، برخی از وظایف ایمانی، وظیفه مشترک اندام‌های مختلف بدن به شمار می‌آیند. امام صادق علیه السلام در باره وظیفه ایمانی اندام‌ها در هنگام نماز می‌فرماید:
۰.فَهَذِهِ فَرِیضَةٌ جامِعَةٌ عَلَى الوَجهِ وَ الیَدَینِ وَ الرِّجلَین.
۰.این است وظایف همه‌جانبه چهره و دست‌ها و پاها.
