مؤمنان علیه السلام در پاسخ فرمود: «نه» و سپس در توضیح سخن پیامبر خدا صلی الله علیه و اله فرمود:
۰.إنَّما قالَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و اله: لا یَزنِی الزَّانی حینَ یَزنِی وَ هُوَ مُؤمِنٌ إذا قالَ هُوَ لی حَلالٌ، وَ لا یَسرِقُ حینَ یَسرِقُ وَ هُوَ مُؤمِنٌ، إذا قالَ هُوَ لی حَلالٌ وَ لا یَشرَبُ الخَمرَ حینَ یَشرَبُها وَ هُوَ مُؤمِنٌ، إذا قالَ هُوَ لی حَلالٌ.۱
۰.همانا پیامبر خدا فرمود: «زناکار، هنگام زنا کردن، آن گاه که بگوید: زنا برای من حلال است، مؤمن نیست (ایمان از او سلب می‌شود) و سارق، هنگام سرقت، آن گاه که بگوید: سرقت برای من حلال است، مؤمن نیست، و شرابخوار نیز هنگام نوشیدن شراب، آن گاه که بگوید: شراب برای من حلال است، مؤمن نیست».
۹. ناشکیبی
بر اساس احادیث، بی‌تابی در برابر رنج‌ها و سختی‌های زندگی، یکی از آفت‌های ایمان است. کسی که در زندگی، از نیکیِ صبر و شکیبایی بی‌بهره باشد، در گاهِ امتحان الهی، بی‌تابی می‌ورزد و توان پاسداری از گوهر ایمان را از دست می‌دهد. با توجّه به نقش مؤثّر صبر در پایداری ایمان، نسبت صبر با ایمان، نسبت سر با بدن دانسته شده است. همان طور که بدنِ بی سر، زندگی ندارد، با رفتن شکیبایی و صبر، حیات ایمانی پایان می‌‌پذیرد و ناشکیبی و بی‌تابی در مشکلات، ایمان را از بین می‌برد. امام صادق علیه السلام می‌فرماید:
۰.الصَّبرُ مِنَ الإیمانِ بِمَنزِلَةِ الرَّأسِ مِنَ الجَسَدِ فَإذا ذَهَبَ الرَّأسُ ذَهَبَ الجَسَدُ کَذَلِکَ إذا ذَهَبَ الصَّبرُ ذَهَبَ الإیمانُ.۲
۰.شکیبایی برای ایمان، چونان سر برای بدن است. هر گاه سر برود، بدن هم از بین می‌رود. همچنین هر گاه شکیبایی برود، ایمان نیز می‌رود.
امام زین العابدین علیه السلام نیز در حدیثی بر این مطلب، چنین تأکید می‌فرماید:
۰.لا إیمانَ لِمَن لا صَبرَ لَهُ.۳
۰.آن را که شکیب نیست، ایمان نیست.
