امام زین العابدین علیه السلام در دعای ابو حمزه می‌فرماید:
۰.أنَّکَ لا تَحجُبُ عَن خَلقِکَ إلَّا أن تَحجُبَهُمُ الأعمالُ دُونَک.
۰.تو خود را از آفریدگانت در پرده نکردی؛ بلکه کردارهای خودِ آنان، میان تو و ایشان پرده شد.
گناه، میان انسان و حقایق الهی فاصله می‌اندازد و قدرت درک انسان را پایین می‌آورد. از این رو، از ارتباط با خداوند و مشاهده جمال او محروم می‌ماند. کسی که حجاب گناه، قدرت بینایی او را کم‌سو نکند و دلش با زنگار گناه تیره نگردد، در آن روز به فیض لقای معنوی پروردگار دست می‌یابد:
جمال یار ندارد حجاب و پرده، ولی غبار ره بنشان تا نظر توانی کرد
در حدیث است که فردی از زنادقه، از امام رضا علیه السلام پرسید: چرا خداوند از دیده مردم، در حجاب است و خود را به مردم نشان نمی‌دهد تا مردم با دیدن او ایمان بیاورند؟ از نگاه او، چنانچه خداوند برای مردم نمایان بود، همه با او آشنا می‌شدند و به سخنانش گوش می‌دادند. امام علیه السلام در پاسخ او فرمود:
۰.إنَّ الحِجابَ عَنِ الخَلقِ لِکَثرَةِ ذُنُوبِهِم فَأمَّا هُوَ فَلا یَخفَى عَلَیهِ خافیَةٌ فی آناءِ اللَّیلِ وَ النَّهارِ.۱
۰.حجاب مردمان [و غفلت آنان از خدا] به سبب فراوانیِ گناهانشان است؛ امّا خدا [در حجاب نیست و] هیچ امر پنهانی در دلِ شب و روز، از او پوشیده نمی‌مانَد.
خداوند از مردم پوشیده و در حجاب نیست؛ بلکه فراوانی و تراکم گناهان سبب می‌شود که دیده نشود. اگر انسان گناه نکند، می‌تواند با چشم دل و دیده جان، خداوند را درک کند و از این راه به مشاهده جمال و جلال او بپردازد.
۲. ظلم
واژه «ظلم» در لغت به معنای رعایت نکردن جایگاه واقعی امور است۲ و در مقابل آن، مفهوم عدل قرار دارد.۳ در مَثَل گفته می‌شود: «کسی که به پدرش شبیه باشد، ظلم نکرده
